Boekrecensies van Charles Kuijpers

Al sinds de jaren zestig van de vorige eeuw hebben de Bommelverhalen van Marten Toonder mij (1952) mateloos geïnteresseerd. In die jaren en de periode daarna kwam er een omvangrijke serie grote pocketboeken met steeds enkele verhalen over Heer Bommel en Tom Poes uit bij Uitgeverij De Bezige Bij. Maar liefst 46 van die boeken zijn hier in huis. Dat moet wel bij benadering de complete serie zijn.  Het zal zo’n veertig jaar geleden zijn, dat ik voor het laatst een exemplaar uit de serie las. Op één uitzondering na. Toen in 2020 ter gelegenheid van de Amerikaanse verkiezingen een heruitgave verscheen van het Bommelverhaal “De grote Barribal” herlas ik de oorspronkelijke versie daarvan, waarbij Toonder een opmerkelijke visionair bleek te zijn. In november 2021 verscheen een heruitgave van “De Maanblaffers”. Een verhaal uit 1967, dat te vinden is in de bundel “Parbleu” uit 1971.  Ook dit verhaal blijkt verbluffend actueel te zijn. Op de achterzijde van “Parbleu” staat onder meer de volgende

 Carl Slotboom (1949), zo leert de flaptekst van het hier te bespreken boek, is een bekend schrijver van meer dan honderd toneelstukken. Daarover zegt hij zelf: “Mijn toneelstukken hebben geen diepere lagen. ze zijn er om het publiek te laten lachen, niet meer en niet minder.” Op zijn website https:/www.carlslotboom.nl is een schat aan informatie te vinden. Kortelings vond in Oudendijk de presentatie plaats van zijn debuutroman. De schrijver werd bij die gelegenheid geïnterviewd door Loes den Hollander, een van de beste thrillerschrijvers van ons land. Het boek in kwestie is “Bevroren tijd”, een boeiende roman over een liefdeloos huwelijk en de schier onmenselijke gevolgen van de scheiding voor Anne, de hoofdpersoon. Zij is getrouwd met agrariër Chris en krijgt vier kinderen met hem. Haar man heeft despotische trekjes en maakt door zijn onverschilligheid en minachting voor Anne hun huwelijk tot een harteloos gebeuren. Anne laat het heel lang over zich heen komen, doch komt uiteindeli

 Anna Enquist is het pseudoniem van schrijfster en dichteres Christa Widlund-Broer. Zij debuteerde als schrijfster in 1994 met de roman “Meesterstuk” waarmee ze direct grote bekendheid verwierf. Daarna volgde een omvangrijk oeuvre. Enquist heeft een brede opleiding genoten, waaronder het conservatorium. In haar werk speelt muziek meer dan eens een belangrijke rol. De nieuwe in december 2021 verschenen roman van Anna Enquist draagt de enigszins mysterieuze titel “Sloop”. De openingsscène van het verhaal is meteen een deel van de verklaring van die titel. Hoofdpersoon Alice Augustus is getuige van de sloop van een muur met daarop een reliëf van een touwtjespringend meisje. Dit beeld is geënt op een daadwerkelijke sloop in de jaren tachtig van het voormalige Rotterdamse politiebureau. Zij is componiste en werkt aan een eervolle opdracht voor het Koninklijk Symfonie Orkest. In het geheim verdient ze veel geld met het componeren van reclamedeuntjes. Alice is getrouwd met fiscaal jurist Ma

 In de onvolprezen serie Literaire Juweeltjes verscheen in januari 2022 een boekje met twee korte verhalen van René Appel. Hij is de grootmeester van de psychologische thriller, geënt op het alledaagse leven. Het eerste verhaal “Ik en mijn mobiel” is niet eerder gepubliceerd in het Nederlands. Het bevat een waarschuwing voor de toenemende verslaving van velen aan de mobiele telefoon. Studente Lyanne Mourits wordt ’s morgens wakker met haar mobiel geklemd in haar linkerhand. Ze kijkt daar niet van op, omdat ze vaak rond middernacht in bed nog met dat apparaat bezig is. WhatsApp, Instagram, YouTube en Facebook strijden immers dag in dag uit om voorrang door veronderstelde vaak onzinnige prioriteit. Lyanne krijgt haar mobiel evenwel niet meer los uit de greep van haar hand, ondanks de hulp van diverse mensen. Wat nu? Het tweede verhaal dateert uit 2009, maar is nog actueel. De korte thriller “Hittegolf” begint met een man die Sandra, de vriendin van puber Jeroen, begluurt terwijl zij

 De man die drie concentratiekampen en een grote scheepsramp overleefde.

Onder meer in augustus 2016 werd Midden-Italië opgeschrikt door een paar zware aardbevingen. Daarbij vielen ten minste 293 doden, waarvan 230 in de plaats Amatrice. Dit vreselijke natuurverschijnsel inspireerde Franco Faggiani tot het schrijven van zijn roman “Soms zou ik de wind willen zijn” die in januari 2022 in Nederland verscheen. Centraal in dit prachtige verhaal staat Francesca Capodiferro, een geologe die als groepscommandant bij de brandweer werkt. Zij geeft leiding aan een team van louter mannen die haar op handen dragen omdat ze haar werk uiterst gedreven en consciëntieus verricht. Francesca heeft een zakelijke afspraak in een bar met haar meerdere Rossetti. Die ontmoeting verloopt enigszins hilarisch omdat de twee elkaar niet kennen en op nogal aparte wijze in contact komen. Francesca krijgt de opdracht metingen te gaan doen op de berg Gorzano teneinde het risico op aardverschuivingen in beeld te brengen. Francesca’s directe chef is Rodolfo Monteleone die een zeer opmerke

De website bol.com is een grote speler bij de verkoop van talloze producten. Zo ook bij boeken. Als iemands aandacht wordt getrokken door een boektitel, zal hij niet zelden bij bol kijken naar de meningen van lezers over het desbetreffende boek. Bol heeft tot voor kort iedereen de mogelijkheid geboden om een mening over een boek te ventileren. Daar is ineens verandering in gekomen. Sinds kort staat de volgende mededeling op de site: “Een review komt alleen online als ’ie is geschreven door iemand die het artikel via bol.com heeft gekocht.” Al eerder waren er plannen in die richting, doch zo’n vaart zou het niet lopen, dacht ik toen nog. Bol heeft immers baat bij serieuze, onderbouwde recensies. Maar het is nu écht zo. Dit gaat betekenen dat mijn recensies niet meer op bol zullen verschijnen. Ik koop namelijk nooit boeken via bol, maar krijg ze als recensieboek van de uitgever of koop ze bij onze buitengewoon plezierige boekhandel Hyperion. De nieuwe gedragslijn te dezen van bol roe