Boekrecensies van Charles Kuijpers

Na het zeer goede boek “Vergelding” van Gerard Nanne in zijn serie met de aansprekende speurders Jillian Blom, Felix Winner en Paula van Es verscheen in maart 2020 de maar liefst negentiende thriller van zijn hand. “Een andere waarheid” is een standalone met twee verhaallijnen die uiteindelijk mooi samenkomen.


De gepensioneerde huisarts Ryan Banks heeft op dramatische wijze zijn echtgenote Sanne verloren. Hij voelt het als een ereschuld jegens Sanne om veertig jaar na dato de nooit opgeloste verdwijning in 1980 van haar broer Sietse Hoeksema tot klaarheid te brengen. Sietse was toen achttien jaar en een veelbelovende tienkamper. Tijdens een trainingsronde in het buitengebied van het Groningse dorp verdween hij van de aardbodem zonder enig spoor. Ryan verblijft tijdens zijn speurtocht in het pension van de zeer zorgzame Marthe Lam. Hij gaat zorgvuldig te werk maar ondervindt veel onuitgesproken weerstand van de wantrouwende inwoners van het dorp.
Dan verschijnt de charmante journalist…

De in februari 2020 verschenen nieuwe thriller “Verdraaid” van Steve Cavanagh doet zijn titel alle eer aan, het beeld van de lezer draait voortdurend.


Het verhaal begint met een herdenkingsbijeenkomst voor de overleden schrijver J.T. Lebeau. Dit is het pseudoniem van een buitengewoon succesvolle thrillerschrijver die ondanks vele naspeuringen naar zijn identiteit voor de hele wereld altijd anoniem is gebleven. Slechts enkele mensen weten of denken te weten wie hij in werkelijkheid is. Bij de uitgang van de locatie van de herdenking staat iemand te wachten met een pistool om een van de deelnemers aan de bijeenkomst te doden.
Dan verplaatst het verhaal zich naar een vrouw die bij afwezigheid van haar man in haar eigen huis in de spreekwoordelijke kustplaats Port Lonely vreemdgaat en bij toeval een groot geheim van haar echtgenoot ontdekt, althans denkt te ontdekken. Daaruit ontstaat bij haar en haar minnaar een duivels plan. 
Na een inbraak in het huis van bedoelde vrouw verschijnt de…

Het mogen schrijven van het jaarlijkse Boekenweekgeschenk is voor een schrijver een grote eer. Hij/zij wordt daarmee opgenomen in een illustere rij van grote auteurs. Maar het is bepaaldelijk niet gemakkelijk. Het schrijven van een novelle in het keurslijf van iets meer dan 90 pagina’s op klein formaat is geen sinecure, en niet iedereen van de uitverkorenen slaagt erin een lezenswaardig en compleet verhaal te produceren in dit bestek.
Van de boekjes sinds het jaar 2000 vond ik “Zomerhitte” van Jan Wolkers, “De pianoman” van J. Bernlef, “Een tafel vol vlinders” van Tim Krabbé, “Heldere hemel” van Tom Lanoye, “Een mooie jonge vrouw” van Tommy Wieringa, “Broer” van Esther Gerritsen en “Een makkelijk leven” van Herman Koch zeer de moeite waard.


Het Boekenweekgeschenk 2020 is “Leon & Juliette” van Annejet van der Zijl. Het waargebeurde verhaal gaat over de onmogelijke liefde tussen Leon Herckenrath, die in 1818 vanuit Monster naar Charleston in Amerika emigreerde, en de slavin Juliet…

In deze barre tijden wordt naarstig gezocht naar een medicijn tegen corona. Dat gaat nog lang duren, zo luiden de voorspellingen. Intussen worden wij allen heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees. Pas nu merk je hoe belangrijk en vanzelfsprekend sociale contacten zijn, we missen ze elke dag meer. De zorgen om ouders, kinderen, kleinkinderen en vrienden nemen de macht over. Gedachten tollen door je hoofd, het is nog maar zelden rustig in je brein.
Lezen is een bezigheid bij uitstek om die rust terug te brengen en je even uit de ellende van alledag te halen. Maar dat valt niet mee nu. Velen zeggen dat de concentratie ontbreekt om het verhaal van een boek op te nemen.  Ik ervaar dat zelf ook. Er is een begin van een leesdip ontstaan die juist nu zeer ongewenst is.  Blijven proberen, luidt het advies.
Een tip: probeer eens een boek met zeer korte verhalen of gedichten, of een combinatie daarvan. 


Een mooi voorbeeld is het lijvige (537 bladzijden!) boek “Helemaal Toon”. Het is een bl…

De Boekenweek 2020 heeft als thema “Rebellen en dwarsdenkers”. Er wordt aandacht gevraagd voor auteurs die in deze categorie passen. In de toelichting op het thema valt te lezen:
Het lef van schrijvers om taboes te doorbreken en een steen in de vijver te gooien is van levensbelang voor onze samenleving. Daarom koesteren we de vrijheid die door schrijvers genomen wordt om tegen de stroom in te werken, om dwars en vervelend te zijn, onaangepast en onafhankelijk.
Zoals gebruikelijk is ook dit jaar een Boekenweek-essay verschenen. Het is van de hand van Özcan Akyol, in de wandelgangen gemakshalve omgedoopt tot Eus. Hij is wijd en zijd bekend als columnist en televisiemaker, en heeft ook enkele boeken op zijn naam.


Het essay, een boekje van netto 57 pagina’s in bescheiden formaat, is getiteld “Generaal zonder leger”. Het is een uiterst vermakelijk pamflet waarin Eus rebels en dwars tegen talloze heilige huisjes in de boekenwereld schopt. Voordat het verscheen, was het al uitdagend omdat ee…

Na “Als padden schreeuwen” uit oktober 2014 bleef het jarenlang stil rond inspecteur Paul Vegter, de sympathieke hoofdpersoon in de thrillerserie van Lieneke Dijkzeul (1950). In 2017 verscheen wel nog een standalone van haar hand, getiteld “Dagen van schaamte”. Dat boek heb ik niet gelezen.


Tot vreugde van de vele fans maakt Vegter in maart 2020 opnieuw zijn opwachting in “Een vorm van verraad”. Hij staat aan de vooravond van zijn huwelijk met zijn veel jongere collega Renée Pettersen als het paar enkele dreigbrieven ontvangt. Die blijken geen loze dreigementen te bevatten want kort daarna wordt er midden in de nacht met een kalasjnikov een kogelregen op hun huis afgevuurd. Paul en Renée komen met de schrik vrij.  Mede ter geruststelling van hun goede buurman Warman krijgen ze persoonlijke beveiliging van de specialisten Hans Willems en Michael Baljuw. Met hun goed bedoelde professionaliteit werken deze mannen enigszins op de zenuwen van Paul en Renée.
In de laatste week voor hun huw…

Het prachtig geschreven sfeervolle boek “De stilte van de witte stad” van Eva Garcia Sáenz de Urturi en zijn opvolger “De riten van het water” behoren voor vele lezers tot de beste boeken van de laatste tijd. Het zijn weliswaar thrillers maar de fraaie beschrijvingen van Vitoria en andere plekken in Spaans Baskenland in de trant van Carlos Ruiz Záfon én de mooi uitgediepte hoofdpersonen geven de lezer regelmatig een heerlijk gevoel van serene rust. Het ontbreken van expliciete beschrijvingen van de gruwelijke moorden draagt daar in belangrijke mate aan bij.
Op Netflix is inmiddels de verfilming van het eerste boek beschikbaar. De titel ervan is “El silencio de la ciudad blanca”; let goed op de juiste spelling anders vind je hem niet! Is deze film de moeite waard?


Het komt nogal eens voor dat de film gemaakt naar een goed boek na het lezen ervan tegenvalt. Dat heeft met een aantal factoren te maken. Ook in dit geval zal de film velen niet bevallen. Dat geldt uiteraard vooral als je h…