Thrillers in Sotsji

Deze column dateert uit 2014.

De wintersport beheerst voor vele mensen deze weken welhaast het dagelijkse leven. Vergaderingen worden geschorst voor de 500 meter schaatsen, en de straten zijn uitgestorven als Sven Kramer zijn neus laat zien op de televisie. Tja, die televisie…….. De sportverdwazing slaat daar in volle omvang toe. Nederland is in algehele rouw omdat Sven de 1500 meter niet zal rijden. De zender Nederland 1 is vrijwel volledig geblokkeerd voor belangrijkere zaken, en dat ten faveure van buitengewoon boeiende activiteiten als snowboarden in een halve buis, sleetje rijden met doodsverachting, en hardlopen op ski’s. Het is toch godgeklaagd dat programma’s als DWDD en Met het mes op tafel tijdelijk van de buis moeten verdwijnen omdat bijna de hele dag in het teken schijnt te moeten staan van sneeuw en ijs, en niet te vergeten al het oeverloze gezwam eromheen.

Maar goed, onze nationale sport langebaanschaatsen levert dan toch wel prachtige plaatjes op en soms veel spanning. Dat Sven Kramer soeverein de 5000 meter zou winnen, was natuurlijk helemaal niet omgeven met spanning.

Hoe anders was dat eergisteren met de 500 meter heren en gisteren met de 500 meter dames. De beeldbuizen in Nederland spatten bijna uiteen van de extase én de enorme spanning. Want deze afstanden bleken ware thrillers te zijn. Vroeger schaarden we ons om de televisie om zoveel mogelijk schaatsers te zien vallen op deze afstand, dat was de grootste spanning. Tegenwoordig valt er vrijwel niemand meer door de geweldige schaatstechniek van de deelnemers en het fantastische materiaal waaronder ook het ijs zelf. Nee, nu gaat het om honderdsten en soms zelfs duizendsten van seconden, die het verschil maken.

De 500 meter mannen kende een ongelooflijke apotheose die iedereen wel kent. Ik had echt medelijden met Jan Smeekens die zich een ogenblik Olympisch kampioen waande, doch geruime tijd later (zeker enkele volle seconden) van die illusie werd beroofd. Uiteindelijk bleek hij over tweemaal 500 meter twaalfduizendste seconde tekort te komen voor de gouden plak. Wat een desillusie en wat een onrecht. Tijdmeting in duizendsten van een seconde om tot een beslissing te komen zou verboden moeten worden. Voor mij heeft Jan óók goud verdiend. Het is toch te gek voor woorden dat zelfs in het tv-programma “Nieuwsuur” ’s avonds een soort forensisch deskundige moest komen toelichten dat het gemeten onzichtbare verschil toch echt correct is. Een regelrechte thriller!

En dan de 500 meter dames gisteren. Ik heb niks met schaatsen, maar die 500 meter duurt gelukkig zo kort dat het snel voorbij is. Maar gezegd moet worden: wat waren de beelden mooi! Een nagelbijtende Margo Boer, die vervolgens alle menselijke emoties kende die maar denkbaar zijn. Het was een ware thriller. Een voor een legden haar concurrentes voor de derde plaats het loodje. En zó mooi in beeld gebracht. Klasse! Het zal ons chauvinisme goed doen te weten dat de beeldverslaggeving van het schaatsen in Sotsji gebeurt door Nederlandse cameramensen. Wellicht ook daarom kregen wij een prachtig shot van ons koningspaar, in innige omarming op de tribune. Ik kan me niet voorstellen dat enig ander koningspaar zich zo betrokken zou tonen met landgenoten. Heerlijk!

We moeten ons wel realiseren dat langebaanschaatsen mondiaal een zeer kleine sport is. Maar we staan mooi wel even bovenaan in het algemene medailleklassement. Wat zijn wij goed, hè……..

Ook bij de zomerspelen zou dat haalbaar moeten zijn. Ik pleit ervoor om kaatsen, fierljeppen, klootschieten, korfbal en mens-erger-je-niet tot Olympische sport te verheffen. Dán zullen we de wereld eens iets laten zien!