Loes den Hollander: Een halve leugen

In de vandaag verschijnende eenendertigste thriller van Loes den Hollander heeft de negenenzestigjarige Bettina Drijver een jarenlange relatie met de bestsellerschrijver Andries Persijn. Die komt onder onhoudbare druk te staan als Bettina’s dochter Carine traumatische gebeurtenissen uit haar vroege puberteit onthult. Stiefvader Andries was daarbij naar haar zeggen betrokken, maar hij ontkent alles. Bettina weet niet wie ze moet geloven. Carine verbreekt daarop het contact met moeder en stiefvader.

Rony Dam, de hartsvriendin van Bettina, kan enigszins als intermediair optreden tussen Bettina en Carine, maar het gaat uiterst moeizaam. Als Bettina ruzie krijgt met Rony, splijt hun vriendschap. Rony palmt iemand in met verregaande gevolgen. Bettina ontmoet een wildvreemde man voor wie ze snel warme gevoelens krijgt. Hij wordt haar steun en toeverlaat.

Af en toe lijkt het erop alsof de vriendschap tussen Bettina en Rony weer opleeft. Er vinden enkele geweldsincidenten plaats; het is niet duidelijk wie daarachter zit. Intussen worden de onthullingen van Carine uitvergroot –of niet- in een juicekanaal op internet. En dan wordt er iemand thuis vermoord.

Het verhaal wordt afgewisseld met cursief gedrukte hoofdstukken waarin het getroebleerde gedachteleven van de verteller ervan over het voetlicht komt. Wie die verteller is, moet de lezer zelf gaan bedenken, en dat lijkt eenvoudiger dan het is.

Er is een zorgvuldig bewaard geheim rond de verwekking destijds van Carine. Dat speelt een speciale rol in het verhaal. Als er nog iemand wordt omgebracht, worden de vraagtekens steeds groter. En dan verschijnt er een vrouw op het toneel die alle eerdere veronderstellingen lijkt te ontkrachten. Een onvoorspelbare én onvoorstelbare wending verrast zelfs de meest aandachtige lezer. Meer moet er niet over worden gezegd, de spoilers liggen groepsgewijs op de loer.

De stokoude zegswijs “goede wijn behoeft geen krans” lijkt welhaast te zijn bedacht voor de boeken van Loes den Hollander. Haar bijna unieke schrijfstijl met korte, kernachtige en beeldende zinnen trekt de lezer onmiddellijk en onvermijdelijk het verhaal in. Dat blijft tot het einde zo. Loes heeft al vele zeer goede thrillers op haar naam, doch “Een halve leugen” behoort tot de buitencategorie.

Het spanningsveld tussen de belangrijkste personen heeft psychologische diepgang en intrigeert voortdurend. Wie liegt en wie niet, en waarom? Die vragen blijven lang onbeantwoord. En de ontknoping van de plot tart elke fantasie. Enkele actuele thema’s zijn als een rode draad in de gebeurtenissen verweven.

“Een halve leugen” behoort tot de beste boeken van Loes den Hollander en is dan ook buitengewoon goed.

Daarbij horen vijf waarheidsgetrouwe sterren.