Loes den Hollander: Pijngrens

Loes den Hollander is een van de beste en ook meest productieve thrillerschrijfsters van Nederland. Zij schrijft in een hoog tempo van twee boeken per jaar maar doet geen enkele concessie aan de kwaliteit.

Haar vorige boek “Duivelspact” kreeg vele loftuitingen en vijf flonkerende sterren.

Onder de titel “Pijngrens” verscheen in april 2017 de alweer 22^e thriller van Loes. Het verhaal kent drie hoofdpersonen: Bridget Homberg die gescheiden is en een volwassen zoon Thijmen heeft, Maxim Teeven die na zijn scheiding samenwoont met vriendin Sharon, en Annemiek Verwey die een bijzonder huwelijk heeft met notaris Arnoud Jan Biesheuvel. Het behoorlijk complexe leven van deze drie komt in hoofdstukken met wisselende perspectieven diepgaand en beeldend aan de orde. Als Doug, de beste vriend van Maxim, om het leven komt bij een immense ramp, nemen de gebeurtenissen vele dramatische wendingen. Er vallen doden en er worden verwoede pogingen gedaan om die daden op doortrapte wijze te verdoezelen.

In cursief gedrukte hoofdstukken is iemand aan het woord die jeugdtrauma’s en actuele gebeurtenissen vanuit eigen standpunt beschrijft en wederpartijen daarop aanspreekt.

Vriendinnen, kritische (ex)schoonmoeders, (stief)kinderen, list en bedrog, angst, en nog veel meer ingrediënten voor een spannend verhaal zijn aanwezig. En dat leidt zoals we dat van Loes kennen, langzaam maar zeker tot een onverwachte en heftige apotheose. Het recht zegeviert op een wel zeer speciale wijze. De slotscène is op een bepaalde manier waarlijk ontroerend en pakkend.

“We hebben namelijk allemaal onze eigen pijngrens, die voor de een snel en voor de ander pas na heel lange tijd wordt bereikt. Maar als die grens wordt overschreden……”

Het taalgebruik van Loes den Hollander is voorbeeldig. In korte, krachtige en kernachtige zinnen weet zij alras een beeld vol spanning en drama te scheppen. Moeilijke woorden worden niet gebruikt en evenmin komt lastige beeldspraak voor. De zinsbouw maakt het lezen tot een groot genoegen. En zoals meestal het geval is bij boeken van Loes, ook dit boek is foutloos. Hoe gewoon dat ook voor haar moge zijn, het blijft een compliment waard. Het komt veel minder voor dan je zou denken.

De plot is zeer ingenieus gecomponeerd en wordt fraai uitgewerkt. En de afloop van het verhaal kent een wel heel bijzondere wending.

Het vorenstaande zou leiden tot een maximale waardering van het boek. Edoch, door één element wordt het nét niet maximaal. En dat is de complexe structuur van het verhaal. In het begin heeft de lezer maximale aandacht nodig om de verbanden en de relaties vast te houden. Gaandeweg beklijft het allemaal wel, maar dat is pas na verloop van meer dan honderd bladzijden.

Dat neemt niet weg dat “Pijngrens” een prachtige en beklemmende thriller is die zeer lezenswaardig is.

Vier schitterende sterren voor dit boek.