Ilja Gort: De vulkaan

Na de prachtige absurdistische zwarte roman “De vrouwenslagerij” (5*) en de onderkoeld humoristische thriller “Chateau fatale” (4*) was thans de beurt aan de nieuwe roman van Ilja Gort met als titel “De vulkaan”.

De in Parijs wonende, aan lager wal geraakte wijnhandelaar Emile Pernot erft van zijn oudoom Jules het Domaine viticole La Mirabelle in het dorpje Sardets in Frans Baskenland. Van de ene op de andere dag is hij een vermogend man met een schitterend wijndomein. Met zijn kat Merlootje (what’s in a name?) vertrekt hij voor een eerste bezichtiging van zijn nieuwe bezit naar Sardets en ontmoet daar de trouwe medewerker van het wijndomein Plouc. Met hem klikt het meteen.

Emile is al snel verliefd op het ingedutte dorpje en haalt zich in zijn hoofd er burgemeester te willen worden om het dorpje in de vaart der volkeren tot grote hoogte op te stuwen.

De uit “Chateau fatale” bekende journaliste van “Le Figaro” Leonie Fougard kruist in Parijs tijdens de verhuizing zijn pad. In zijn stamkroeg Chez Georges heft hij met haar het glas op zijn nieuwe toekomst.

“Hij neemt een proefslokje en doet op overtuigende wijze een leeglopend gootsteenputje na.”

Tot zijn eigen verbazing wordt Emile al snel na zijn komst in Sardets tot burgemeester gekozen. Met enkele dorpsgenoten maakt hij grootse plannen rond het veronderstelde bestaan van een slapende vulkaan bij het dorp. De ter plaatse wonende vulkanoloog Professor Alessandro Falcone heeft het bestaan ervan aangetoond met een wetenschappelijk nogal dubieus onderzoek. De vulkaan wordt met veel bombarie gebombardeerd tot een toeristische trekpleister voor het dorp. Met behulp van list en bedrog en de onbesuisde aannemer Bork wordt het project verder uitgebouwd. Maar blijft dat goed gaan?

Ilja Gort heeft een sterk ontwikkeld gevoel voor humor, dat staat buiten kijf. Uit een waarschijnlijk heel grote duim zuigt hij met groot gemak absurdistische gebeurtenissen die de lezer met regelmaat doen glimlachen. Het taalgebruik van Gort is eenvoudig en onberispelijk, maar ook treffend. Met weinig woorden schept hij al snel een haarscherp beeld van de omgeving en de personages. Bij tijd en wijle komt originele, soepele beeldspraak voorbij.

De plot van het verhaal is even ongewoon als grappig en fijnzinnig. Het slot van het verhaal is heftig en leuk bedacht. En als de lezer het boek dichtslaat, blijft een ontspannen gevoel over. Dat is precies wat een boek moet doen. Overigens is het eind van het verhaal enigszins voorspelbaar maar daarom niet minder aardig.

“De vulkaan” verdient vier heldere sterren.