Hendrik Groen: Leven en laten leven

De twee boeken van Hendrik Groen alias Peter de Smet over het bejaardenhuis zijn een ongekend succes geweest. “Pogingen iets van het leven te maken” (2014) en “Zolang er leven is” (2016) stonden bijna eindeloos in de bestsellerslijst. Ik heb ze niet gelezen ...

In 2018 verscheen “Leven en laten leven”. In dat luchtige boekje speelt Arthur Ophof de hoofdrol. Hij woont met zijn saaie vrouw Afra in Purmerend en werkt als expert op het gebied van wc-papier en handdoekautomaten bij Hertog B.V. in Breukelen. Geen erg uitdagende bezigheid, die Arthur mede door het fileleed behoorlijk tegenstaat. Zijn plezier vindt hij in zijn wekelijkse golfdag met zijn vrienden Joost, Stijn en Wouter.

Zonder spoilers is er nauwelijks meer over het verhaal te vertellen. Er vinden ingrijpende gebeurtenissen plaats, en het bizarre verhaal heeft een even grappig als onverwacht einde.

Groen/De Smet heeft een vlotte en lichtvoetige pen, dat is zeker. Het verhaal lijkt niet bijster origineel, maar is door de enorme dosis humor een heerlijk niemendalletje. Het is goed voor een aantal uren ongecompliceerd leesplezier waarbij een glimlach nagenoeg permanent het gelaat van de lezer siert.

Voor degenen die van een gemakkelijke verhaallijn en zwarte humor houden, is het pure ontspanning. Gewoon leuk, zonder welke aspiratie dan ook. Dat lijkt de beste karakteristiek voor dit boek.

“Leven en laten leven” is gewoonweg een aardig boekje dat drie stabiele sterren verdient.