Esther Verhoef: Façade

Esther Verhoef is een van de vooraanstaande thrillerschrijfsters in Nederland. Ze heeft vanaf 2006 (ja, zolang al!) een aantal mooie thrillers op haar eigen naam. “Rendez-vous”, “Close-up”, “Alles te verliezen”, “Déjà vu”, “De kraamhulp” en “Lieve mama” zijn voor velen bekende titels. 

Na haar laatste thriller uit 2015 maakte ze in 2017 een uitstapje naar het romangenre met “Nazomer”. Dat boek heb ik (nog) niet gelezen, maar haar eerdere roman “Tegenlicht” uit 2012 was indrukwekkend.

In maart 2019 verscheen tot vreugde van de liefhebbers weer een thriller van Esther en wel onder de titel “Façade”.

Hoofdpersoon in het verhaal is de enigszins naïeve jonge moeder Iris van der Steen. Ze is gescheiden van Sander de Bruin met wie ze een ten tijde van het verhaal negenjarige zoon Levi heeft. Om zichzelf na haar scheiding weer terug te vinden begint ze een avontuurlijke reis naar Portugal met een stokoude auto van het merk Landrover Defender, bijgenaamd Toet. Die auto is van Iris’ vrijgevochten moeder die met haar vriend Philippe in dat land woont.

Na een nogal opmerkelijk verlopen ontmoeting bij een tankstation neemt ze nietsvermoedend een lifter mee, die duistere kanten (b)lijkt te hebben. Een nogal heftige personele decorwisseling onderweg leidt tot een uiterst beklemmende situatie. In cursief gedrukte korte hoofdstukken geeft de auteur een inkijk in de gedachtespinsels van de kwade genius van het boek.

Gaandeweg lijkt bijna niemand in het verhaal te vertrouwen, en dat gevoel houdt de lezer in een ijzeren greep tot de ontknoping vol verrassingen die wordt gevolgd door een ontroerende epiloog.

Esther Verhoef heeft haar schrijverskwaliteiten allang bewezen. Ze schrijft in een vloeiende stijl met een helder en kernachtig woordgebruik, wars van gezochte metaforen. De zinnen zijn beeldend en brengen daardoor de lezer al snel middenin de gebeurtenissen. De karakters zijn met de nodige diepgang fraai ontwikkeld. De plot is ingenieus geconstrueerd, met diverse veelal verrassende wendingen die het ontstane beeld steeds weer op losse schroeven zetten.

“Façade” is een pageturner (slaapsteler?) zonder weerga, eenmaal begonnen met lezen is het vrijwel onmogelijk het boek nog terzijde te leggen. Het móet gewoon uit, de spanning is zó knap opgebouwd dat je niet wilt rusten voordat duidelijk is geworden hoe het afloopt. En dan is het uiteraard bijzonder jammer dat het boek zijn einde heeft bereikt.

Met haar nieuwe thriller heeft Esther Verhoef zichzelf ruimschoots overtroffen. De onvolkomenheden van “Lieve mama” uit 2015 zijn op prachtige wijze weggepoetst met een boek dat alleen maar met superlatieven kan worden aangeduid.

Ofschoon onder meer het thrillerdebuut “Rendez-vous” van Verhoef een onvergetelijk goed boek is, is “Façade” zonder twijfel Verhoefs beste thriller tot nu toe.

Het heeft alle kenmerken van een fenomenale psychologische thriller zonder expliciete gruwelijkheden met voortdurende spanning.

Het boek krijgt dan ook vier flonkerende sterren, die staan voor een zeer goed boek.