Nicolien Mizee: Moord op de moestuin

Kort geleden werd het boek “Moord op de moestuin” van Nicolien Mizee gekozen tot boek van de maand bij DWDD én tot boek van de week bij NPO Radio 4. Vandaag kreeg het ook nog een lovende recensie in de NRC. Dat schept zeer hoge verwachtingen. Worden die bewaarheid?

Judith Loman, de ik-figuur in het boek, is schrijfster. Zij trouwt met de veel oudere Thijs, die kort na hun huwelijk een hartaanval krijgt en een hartoperatie moet ondergaan. Thijs komt er allesbehalve florissant uit. Tot wanhoop van de nieuwbakken echtelieden beginnen de buren op dat moment met een langdurige en met veel lawaai gepaard gaande verbouwing. De twee gaan op de vlucht en huren samen met Judiths zus Cora en man Ab voor een lange periode een boswachterswoning op landgoed Groenlust in Voorden, dat eigendom blijkt van oude bekenden Fiep en Anne Lanssen en hun moeder Lidewij.

Op het landgoed is ook een volkstuinencomplex dat wordt bewerkt door een aantal opmerkelijke mensen. De even behulpzame als dwarse tuinfanaat Govert, de mysterieuze Dokter Zeelenburg, de voormalige schoonheid Zwanet, de vreemde vogel Koos en de norse Kenny hebben allen zo hun eigenaardigheden.

Ongeveer vijfentwintig jaar eerder is Oom Friso Lanssen op het landgoed verdwenen. Er werd geen spoor meer van hem gevonden. Als tijdens het verblijf van Judith bij toeval een schedel wordt gevonden en even later een van de volkstuinders dood wordt gevonden, ontstaat er lichte spanning in het boek.

“Hij was inderdaad zeldzaam onsympathiek”, zei Anne, “ik wil nooit meer een man.”

Het mysterie wordt vervolgens op tamelijk lichtvoetige wijze ontrafeld en blijkt bepaald niet ingewikkeld.

Nicolien Mizee schrijft soepel en gemakkelijk. Het verhaal bevat een behoorlijke dosis onderkoelde humor en ook veel ironie. De schrijfster neemt een loopje met het alledaagse leven en maakt van gewone dingen op aardige wijze iets ongewoons. Aan kwinkslagen en spitsvondige opmerkingen geen gebrek, maar er zijn ook nogal wat flauwiteiten. De karakters komen volop tot leven en vormen een kleurrijk palet.

“Moord op de moestuin” is anders dan de titel wellicht doet vermoeden beslist geen thriller in de gangbare betekenis van het woord. Voor doorgewinterde thrillerlezers staat de spanning wel op een erg laag pitje, dus stel je daar niet te veel van voor. Het boek is veeleer een ogenschijnlijk lichtvoetige roman die een goed beeld geeft van de vele verschillen in de menselijke natuur. Diepgravers zullen mogelijkerwijs zware thema’s, filosofieën en parabels in het boek onderkennen doch die komen door de soms wat kneuterig en zelfs onbenullig aandoende verwikkelingen nauwelijks echt aan de oppervlakte.

“Moord op de moestuin” is een lezenswaardig, origineel boek dat gegarandeerd enkele uren absolute ontspanning biedt. De geschapen torenhoge verwachtingen zijn echter niet helemaal waargemaakt. Het boek is gewoon een goed boek maar voor mij zeker niet van de buitencategorie. Het krijgt drie sterren.