Era Richmen: De Saraceense samenzwering

Het genre “spionagethrillers” bestaat al vele decennia. Schrijvers als Ian Fleming, Frederick Forsyth, Robert Ludlum, Tom Clancy en John Le Carré spraken en spreken tot veler verbeelding.

De hedendaagse absolute grootmeester in dit genre is (voor mij) de Amerikaan Daniel Silva. Zie recensies van zijn boeken op deze blog.

Nederland deed niet of nauwelijks mee in dit genre. Daar lijkt nu verandering in te komen door de boeken van Era Richmen. Dit grappige pseudoniem (tijdperk; rijkelui) is een anagram van de voornamen van de twee schrijvers Herman Zandstra en Eric Bakker. In april 2019 verscheen hun derde boek, getiteld “De Saraceense samenzwering”.

Hoofdpersoon geheim agent Jim Matteos wordt ingezet als blijkt dat in de Iraanse havenstad Bushehr veertig splijtstofstaven uit een kerncentrale zijn gestolen. Ze lijken te worden aangewend voor terroristische doelen. Matteos krijgt te maken met de uiterst geslepen Hashim Farouq. Deze man is door een zeer traumatische gebeurtenis in zijn jeugd vervuld van een alles verzengende haat. Hij heeft een angstwekkende ideologie opgevat die het wereldbeeld totaal zal veranderen. 

Matteos ontmoet in Iran de prachtige Soraya van wie lange tijd onduidelijk is aan welke kant zij staat.

Er vinden enkele aanslagen plaats waarbij vele doden vallen. Opmerkelijk genoeg worden de splijtstofstaven daarbij niet gebruikt. Maar afschrikwekkend zijn ze zeker. Het lijken de voorbodes van een grote finale. Jim Matteos maakt in zijn pogingen om de terroristen uit te schakelen vele schokkende avonturen mee. Hij lijkt op James Bond die ook in de moeilijkste omstandigheden altijd weer weet te ontsnappen en de overwinning te behalen.

Het ontmantelen van de terroristengroepering De Saraceense Strijders heeft veel voeten in de aarde. Het blijkt allesbehalve eenvoudig om de echte verantwoordelijken op te sporen. Het slot van het verhaal wordt uit de hoge hoed getoverd en is niet erg geloofwaardig.

Era Richmen heeft een heldere schrijfstijl. Het woordgebruik is goed en ter zake, waardoor het verhaal gemakkelijk leesbaar is. De schrijvers gebruiken korte tot ultrakorte hoofdstukken waardoor het verhaal nog meer dynamiek krijgt. Het leesgemak lijdt er geenszins onder. De actiescènes worden goed, zij het soms nogal ingedikt, beschreven maar de meeste karakters hebben niet veel diepgang. Die indruk wordt versterkt doordat de schrijvers niet veel in details schetsen. Veelal gaat het in sneltreinvaart naar de volgende actie.

De plot van het verhaal is knap bedacht en zit vol wendingen die blijk geven van creativiteit van de schrijvers. Vooral de inkijk in de akelige gedachtewereld van Hashim is boeiend (maar ook om bang van te worden). 

Het boek is een nieuw deel in de verzameling boeken van diverse schrijvers waarin de vreselijke dreigingen van het terrorisme aan de orde komen. De wereld is wat dat betreft vooral sinds 9/11 naar gevreesd moet worden definitief veranderd in een potentieel slachtveld. 

Matteos is een niet erg realistisch personage als geheim agent van extreem hoog kaliber. Hij drinkt heel veel whisky, snuift cocaïne en slaapt weinig. Desondanks reist hij van hot naar her en is hij voortdurend in staat vrijwel onmenselijke opgaven te volbrengen en zich te redden in de meest benarde situaties.

“De Saraceense samenzwering” is een spannend verhaal voor de liefhebber van een stevige spionagethriller. Er gebeuren onwaarschijnlijke dingen doch dat is in minder gepolijste spionagethrillers meer regel dan uitzondering. De cover is waarlijk prachtig.

Voor de doelgroep is het een lezenswaardig boek dat drie sterren krijgt. Die staan nog altijd voor een goed boek, maar ook niet meer dan dat.