Antoinette Kalkman: Bonuszoon

In mei 2019 debuteerde Antoinette Kalkman met de psychologische thriller “Bonuszoon”. Het boek beleefde in november al zijn derde druk. De vele zeer positieve meningen over het boek noopten ertoe het alsnog te gaan lezen.

In de proloog bevindt hoofdpersoon Lauren zich in benarde omstandigheden. De lezer staat direct op scherp, maar moet daarna wel lang wachten op het opnieuw sterk oplopen van de spanning. Op zich is dat overigens helemaal geen bezwaar, het zegt iets over de functie van een proloog in een thriller.                                                                                                                                                

Lauren Valerius is beeldend kunstenares en moeder in een samengesteld gezin met haar vriend Mark. Het gezin telt maar liefst vijf dochters. De relatie van Lauren en Mark staat onder druk, zoals Kalkman met een fraai stijlbloempje aangeeft:

“….., realiseer ik me als ik hem aankijk. In zijn ogen vallen de brokstukken van onze relatie voor mijn voeten neer.”  

Als Lauren oververhit met de auto naar Harlingen wil vertrekken om rust te zoeken op Vlieland, komt buurjongen Bart onder de wielen van de auto terecht. Hij is dood. Lauren beseft niet wat er in een flits is gebeurd. Ellen van der Molen, de andere hoofdpersoon in het verhaal, is moeder van Bart en drie andere zoons, en is verlaten door haar onbehouwen man Cornald. Zij reageert bij het zien van de gevolgen van de aanrijding begrijpelijkerwijs hysterisch en beschuldigend.

Het is het begin van een vreselijke nachtmerrie voor Lauren die door de politie wordt opgepakt op verdenking van dood door schuld, of erger. Die verdenking wordt onder meer gevoed door het feit dat Bart tot grote ergernis van Lauren veel optrekt met haar man Mark.

Lauren krijgt een piketadvocaat toegewezen. Deze Joris Sorber lijkt aanvankelijk een zwakke, weinig geïnteresseerde en chaotische figuur maar dat beeld trekt zienderogen bij in de loop van het verhaal. Intensieve, goed beschreven verhoren volgen waarna Lauren in afwachting van haar rechtszaak uiteindelijk naar huis mag. Vanaf dat moment doen vele gebeurtenissen de spanning allengs oplopen. Het verhaal neemt diverse wendingen die deels voorzienbaar zijn en soms verrassend. De ontknoping is voor doorgewinterde thrillerlezers niet geheel onverwacht, maar zeker creatief bedacht.

Antoinette Kalkman heeft een soepele schrijfstijl. Zij is een vaardige stiliste met de pen. Haar taalgebruik is niet ingewikkeld en wordt af en toe gesierd met fraaie zinsneden die oorspronkelijk zijn en geenszins gewrongen.                                                                                                                       

Twee voorbeelden:

“De lucht laat zich van zijn humeurige kant zien.”

“De dood heeft geen haast als hij eenmaal binnen is.”

Het verhaal is opgebouwd in kernachtige hoofdstukken met (onregelmatig) wisselend perspectief: nu eens wordt verteld vanuit Lauren, dan weer vanuit Ellen. De bepaaldelijk complexe karakters van de belangrijkste personages in het boek worden mooi uitgediept, zij het dat sommige aan hen toegeschreven gedragingen wel érg ver gaan. Ook de psychologische aspecten van relaties en de problematiek van samengestelde gezinnen komen goed uit de verf.

Vooral in het eerste deel moet de lezer alert zijn op het tijdstip van handeling dat in de titel van elk hoofdstuk vermeld is. Dat fluctueert nogal waardoor het vasthouden van de samenhang in het verhaal even een uitdaging is. Die is echter zonder meer haalbaar, en dan ontvouwt zich een interessante geschiedenis die voortdurend intrigerend is.

De levensbedreigende situatie waarin Lauren verzeild raakt, lijkt op onderdelen onrealistisch, vooral tegen de afloop. Dat doet enigszins afbreuk aan het boek. De dubbele betekenis van de titel van het boek wordt in het laatste deel glashelder. Mooi gevonden!

De eindredactie van het boek is goed, al zijn er enkele steekjes gevallen.

Antoinette Kalkman heeft met “Bonuszoon” een sterk en veelbelovend debuut in thrillerland gemaakt. Het zonder meer lezenswaardige boek is méér dan gewoon goed en krijgt 3,5 ster.