Annette Bjergfeldt: Een gegeven nijlpaard

Annette Bjergfeldt is een Deense singer-songwriter. Op Spotify is prachtige muziek van haar te vinden, zeer het beluisteren waard. In 2020 debuteerde zij in haar moedertaal met een roman die in juli 2021 in Nederland verscheen onder de titel “Een gegeven nijlpaard”. Op de cover van het boek prijkt de niet geringe aanbeveling: “Een magnifieke, sprankelende roman in de stijl van Jonas Jonasson en Fredrik Backman”.

Het verhaal begint bij de grootouders van de ik-figuur en verteller Esther Wikström, opa Hannibal Møller en oma Varinka Sowalskaya. Vooral deze laatste markante dame speelt een prominente rol in het boek. Haar eerste liefde Vadim vond de dood in de muil van het nijlpaard van het circus Sowalskaya, en daar kwam ze nooit meer overheen. Haar huwelijk met Hannibal was, afgezien van de geboorte van Eva, de moeder van Esther, weinig vreugdevol.

“Nu klonk de piano alleen nog wanneer haar vieze vaatdoekje een enkele keer de toetsen aanraakte. Een abrupt stuk in fortissimo met grote onsamenhangende toonsprongen. Daarna werd de klep weer dichtgesmeten.”

Het leven van Varinka, wier ochtendjas immer naar augurken ruikt, draait grotendeels om het wedden op windhondenrennen. Ze heeft zelf Igor, ook een windhond.

In hoofdzaak gaat de familieroman over het leven van de zussen Wikström: Filippa, die kosmonaut wil worden, en de tweeling Esther en Olga. De laatste twee hebben duidelijk artistieke talenten. Esther ontwikkelt zich na een uiterst aarzelende start aan de Kunstacademie tot schilder, Olga wordt na het conservatorium een wereldbekende zangeres en pianiste. Zij hebben elk een geheel eigen levensinstelling die zich onder meer uit in hun liefdesleven. Dat is bij de een stabiel en rustig en bij de ander uiterst turbulent.

Hun grote zus Philippa is een fantaste en een geboren leugenaar doch heeft moeite dat laatste te verbergen.

“Als kind had mijn grote zus te horen gekregen dat je, als je loog, een zwarte streep op je voorhoofd kreeg. Daarom bedekte ze sindsdien altijd haar voorhoofd met haar handpalm. Zo’n gewoonte raak je niet meer kwijt. Dus bij ons thuis kan iedereen zien wanneer Filippa de waarheid probeert te omzeilen.”   

Ze is sterk geïnteresseerd in bètawetenschappen, doch haar is helaas geen lang leven beschoren.

Het verhaal laat vele fasen in het leven van de familie zien. Maatschappelijke carrières, het zoeken naar zoals ze het noemen de Liefde van de Eeuw, trouw en ontrouw, diepe liefde en grote teleurstellingen, leven en sterven, verlies, ernstige ziekte, het zijn allemaal thema’s die een in het algemeen tamelijk lichtvoetige plaats hebben in deze familieroman.

Annette Bjergfeldt heeft een goede pen en een rijke fantasie. Haar schrijfstijl is onberispelijk en staat garant voor vele uren (het boek telt netto 398 bladzijden) ongeremd leesplezier. Het verhaal is aardig gecomponeerd, maar eindigt enigszins abrupt in een open einde, gelet op de toestand van Olga aan het slot. De vergelijking met de stijl van Jonas Jonasson doet veel verwachten (ik heb al diens boeken met veel plezier gelezen) aan ongebreidelde humor en absurde fantasie. Die komen echter niet goed uit de verf. In het begin is de humor zeker aanwezig én leuk, maar dit element zakt al vrij snel weg. De vergelijking gaat dan ook enigszins mank. Overigens is de titel van het boek gevat gekozen gelet op de gebeurtenissen in het circus van Varinka.

“Een gegeven nijlpaard” is een veelbelovend debuut. Het is gewoonweg een lezenswaardige, gemakkelijke roman die de kwalificatie “goed” zonder meer verdient, en daarmee drie heldere sterren krijgt.