Victor Jestin: Hitte

In mei 2023 verscheen “Hitte” van de jonge Fransman Victor Jestin (1994). Hij schreef deze debuutroman in 2019. Het is een bescheiden ogend boekje: slechts 120 ook nog eens ruim gedrukte en daardoor zeer prettig leesbare pagina’s op betrekkelijk klein formaat. Maar inhoudelijk is het bepaaldelijk niet gering.

Het hoofdpersonage en tevens de ik-figuur als verteller is de zeventienjarige student Léonard. Hij is op vakantie op een camping in Les Landes, samen met zijn ouders, zijn jongere broer Adrien en zijn kleine zusje Alma. Hun hond Bulle is ook van de partij. De allereerste zin zet meteen alles op scherp:

“Oscar is dood omdat ik toekeek toen hij doodging, zonder een vinger uit te steken.”

Léonard handelt vervolgens in zijn lichte paniek zodanig dat hij zichzelf onbedoeld in een lastig parket brengt. Hij wordt in de korte resterende tijd van het verblijf van het gezin op de camping achtervolgd door schuldgevoel. Met grote moeite vindt hij afleiding in de typische vakantiecontacten met enkele jongens en meisjes van zijn leeftijd. Alles lijkt te draaien om feesten, drankgebruik en het versieren van gewillige, losbandige meisjes op het strand en de camping, waar Léonard zich nauwelijks mee bezighoudt

Terwijl zijn vriend Louis hoog opgeeft over zijn verovering van Zoé, wordt Léonard stilletjes verliefd op Luce. Een tijd lang krijgt het verhaal de uitstraling van een puberale vakantiefantasie, maar er verschijnen bij tijd en wijle toch enkele interessante en mooie beschrijvingen en overpeinzingen.

“De ochtendschemering was allang voorbij, de zon was de hemel al overgestoken en koerste al naar de zee, waar hij in weg zou zakken, samen met alle onvervulde verlangens, de ingehouden liefkozingen, de woorden die niet waren gezegd.”

Als Léonard de moeder van Oscar ontmoet, weet hij zichzelf door zijn kennis over het lot van dier zoon geen houding te geven. Hij worstelt voortdurend met zichzelf, en dat blijft zo gedurende de thuisreis die op een onverwachte manier wordt onderbroken.

Victor Jestin heeft een mooie uit de kluiten gewassen novelle geschreven die de kwalificatie roman verdient. Zijn schrijfstijl is helder en compact. De beelden ontrollen zich al snel op het oog van de lezer. Na de schokkende openingszin verwordt het verhaal ogenschijnlijk tot een lichtvoetig verhaal over vakantievierende jongelui die louter uit zijn op plezier van korte duur, en dat zo veel en zo snel mogelijk.

Maar bij nadere beschouwing zitten er zeker diepere lagen in. Omgaan met en verwerken van een schuldgevoel is het kernthema, maar ook het aan hun lot overlaten van jongelui, potentiële maar puberaal overtrokken losbandigheid en de gevolgen van de klimaatcrisis en het gebrek aan belangstelling daarvoor bij de jongeren zijn in het verhaal verweven thema’s. De verschroeiende hitte en het noodweer op de camping refereren aan de klimaatverandering.

Na aanvankelijke lichte twijfel blijkt het boek toch een inhoudelijk sterk verhaal te bevatten. Dat het zoals hier en daar wordt gezegd een literair meesterwerk is, gaat wat te ver. De karakters en de wederwaardigheden hadden nog wat verder uitgesponnen kunnen worden. Overigens is de oppervlakkigheid van sommige personages wellicht ook spreekwoordelijk bedoeld. Voor mij is het meer dan een goed, maar nét geen zeer goed boek.

Daarmee krijgt “Hitte” drie-en-een-halve mooie heldere ster(ren).