Wouter Dehairs: Harde regen

Na de zeer goede debuutthriller “Lockdown” (2017) van Wouter Dehairs volgde een trilogie met privédetective Keller Brik en diens nogal opmerkelijke assistente Gwen Van Meer in de hoofdrollen. “De graffitimoorden” (2019), “Nachtstad” (2021; Hercule Poirotprijs) en “Brussel blues” (2023) waren alle zeer goed en kregen vier sterren. In de bespreking van dat laatste boek werd aan het slot de vraag gesteld of het boek tóch geen afscheid van Keller en Gwen betekende. En ziehier, het op 21 oktober verschenen nieuwe boek van Dehairs “Harde regen” kent wederom het bijzondere speurderskoppel als middelpunt, en dus is er nu sprake van een tetralogie.

Brussel wordt geteisterd door een hittegolf. Gwen heeft als vanouds een nogal ongewone aanpak en past eigen richting toe op een man. Keller schaduwt iemand die elke dag een begraafplaats bezoekt. Hij ontdekt nog niet wat de achtergrond van dat ritueel is. Dan komt er een nieuwe cliënt bij de speurders. Celine Devos wenst onderzoek naar de verdwijning twee jaar geleden van haar dochter Anne-Laure Degraeve, die inmiddels bij leven 27 jaar zou zijn. De vrouw zegt dat het een vrijwel onmogelijke opgave is.

“Ze keek hem aan. In haar blik herkende hij iets wat hij al bij meerdere klanten had gezien: hoop. En weer stelde hij vast dat het een verwoestende drug was die een mens van binnenuit opvrat, tot er niets anders dan een holle huls overbleef.”

Aan de hand van het uitvoerige dossier van Celine Devos start Keller het onderzoek. Zo spreekt hij de vader van de verdwenen vrouw.

“Henri Degraeve kon zichzelf voorhouden dat de toekomst het enige was wat telde, maar die toekomst had een groot nadeel: dag na dag werd ze kleiner, terwijl het verleden alleen maar groter werd.”

Keller komt in de problemen met de plaatselijke Servische maffia onder leiding van Ratko Mihajlovic. Deze zware crimineel denkt dat Keller zijn vader heeft omgebracht. Brik komt in de vuurlinie terecht waaruit hij ternauwernood wordt gered door Gwen. Vanaf dat moment zijn beiden vogelvrij, temeer omdat ook de Albanese maffia van Ares Hoxha Kellers bloed wel kan drinken.

Er is ook enige ruimte voor romantiek als de beeldschone Maria Marinova weer eens in de buurt is. Keller en zij hebben al langere tijd een soort knipperlichtrelatie.

“Hij had gelogen toen hij had gezegd dat ze er goed uitzag. Ze zag er oogverblindend uit. Opnieuw moest hij vaststellen dat Maria Marinova het type vrouw was dat een man met gemak naar de rand van de ondergang kon leiden. Dat laatste duwtje gaf je gewoon zelf.”

Dan komt nog een oude bekende in beeld. De inmiddels gepensioneerde flik John Devuyst heeft Keller in het verleden een ernstig trauma bezorgd. Dat wordt versterkt als Keller in een precaire situatie belandt met deze man. Gwen weet hem wederom op de haar eigen wijze te redden. Het onderzoek brengt een bijzondere aanwijzing rond de verdwijning van Anne-Laure, er lijkt een link te zijn met een veel oudere verdwijning die bij toeval in een cultfilm is vastgelegd.

Keller en Gwen komen in ongebruikelijke samenspraak met hoofdinspecteur Rina Verstrepen steeds dichter bij de oplossing. Tot veler opluchting komt ook de verstikkende hittegolf tot een eind.

“Het zwaailicht kerfde zijn blauw-rode kleuren in de inktzwarte lucht. Die lucht bevatte regen. Harde regen. Regen die alles wegspoelde, al het vuil en al het gewicht van het verleden, dat verleden dat altijd op de loer lag en zo zwaar was dat het alles en iedereen in zich dreigde op te zuigen, als een gigantisch, gestoord zwart gat.”  

Wouter Dehairs is gegroeid tot een uitstekende stilist. Zijn penvoering is helder en voorbeeldig. De taferelen ontrollen zich gemakkelijk voor het oog van de lezer. De veelal bijzondere personages zijn goed en geloofwaardig uitgewerkt. De plot van het verhaal is zonder meer origineel en verrassend. Van tijd tot tijd is het verhaal gelardeerd met heerlijke onderkoelde humor die weldadig aanvoelt. En ook fraaie volzinnen met een diepgaande inhoud ontbreken niet.

Is dit dan het sluitstuk van het unieke duo Keller en Gwen? Dat wordt niet duidelijk, derhalve zal de tijd het leren. Wat mij betreft zijn ze nog niet aan hun houdbaarheidsdatum. Maar het kan natuurlijk zijn dat Wouter Dehairs een nieuwe weg wil inslaan.

“Harde regen” is een meer dan zeer goed boek, nóg beter dan zijn voorgangers. Een grootse prestatie van de schrijver. Het verdient viereneenhalve gestileerde ster.