Holly Seddon: 59 minuten

“GROOT ALARM. DREIGING NUCLEAIRE RAKETAANVAL VOOR ZUID-ENGELAND. 59 MINUTEN TOT INSLAG. ZOEK ONMIDDELLIJK EEN SCHUILPLAATS. DIT IS GEEN TEST.”

Ziehier het thema van de op 2 september 2025 verschenen bloedstollende thriller “59 minuten” van de Engelse schrijfster Holly Seddon. Het angstaanjagende gegeven van een mogelijke kernoorlog inspireerde haar tot een boeiende thriller met een even vervaarlijke als subtiele plot.

“Het is een prachtige dag voor het einde van de wereld.”

Zo luidt de eerste zin na de proloog van het verhaal. Drie vrouwen worden gevolgd in hun doen en laten gedurende de 59 minuten na de ontvangst van bovenstaande nood-alert op hun telefoon. In wisselende korte hoofdstukken komen zij achtereenvolgens steeds individueel aan bod met een stukje van hun belevenissen tijdens het aftellen van het doodenge tijdsinterval.

In Londen is Carrie onderweg van haar werk naar huis waar haar geliefde Emma en hun dochtertje Clementine op haar wachten. De ontvangst van het alert leidt tot grote paniek in de stad. Carrie komt vast te zitten in een metrostation en zint op mogelijkheden om op tijd haar woning te bereiken.

Het jonge stel Otis en Frankie is een weekendje weg. Net als Frankie haar man heeft verteld zwanger te zijn, komt het noodbericht binnen. De twee besluiten meteen op zoek te gaan naar voedsel om de noodsituatie waar mogelijk te overleven. De voorspelbare chaos bij de supermarkt is beklemmend. Het zelfzuchtige gedrag van de mensen is zowel te verwachten als naargeestig.

De derde vrouw is Mrs. Dabb. Zij ondervindt weer een ander probleem op het moment dat de noodsituatie intreedt. Haar dochter Bunny van dertien blijkt de schoolbus naar huis te hebben gemist en is onbereikbaar omdat ze voor zover moeder weet geen mobiele telefoon heeft.

Carrie zit vast in metrostation Waterloo en onderneemt een even gevaarlijke als creatieve expeditie om uit de ondergrondse te ontkomen. Daarbij heeft ze een bijzondere ontmoeting. Als Otis pogingen doet om aan voedsel te komen, wordt Frankie ontvoerd door drie kwaadaardige mannen. Otis merkt dat en dan volgen heftige gebeurtenissen.

“Misschien is een voltreffer wel beter dan wat de overlevenden te wachten staat. Misschien zou ze daarop moeten hopen. Die rationele gedachte wil niet echt tot haar doordringen, omdat mensen er altijd op gericht zijn om te overleven, wat er ook gebeurt. En zij, Carrie, misschien nog wel meer dan de meeste anderen.”

In deel twee “De aanval” bereikt de spanning haar hoogtepunt. De chaos is compleet en juist daardoor vallen er doden door ongelukken en zelfdoding. Vervolgens blijken er onverwachte bijzondere dwarsverbanden te bestaan tussen de drie vrouwen waarin een zeer nare man een belangrijke rol speelt. Het “naspel” van het verhaal is nogal complex.

Holly Seddon heeft met “59 minuten” een wel zeer intrigerend verhaal geschreven. De schrijfstijl is voortreffelijk en beeldend zonder dat het gruwelijk wordt. Voortdurend zal de lezer zich afvragen wat hij of zij zelf zou doen in een dergelijke noodsituatie, Zowel de liefdevolle als de nare kant van de mens komt in het verhaal ten volle tot uiting. Een kernoorlog is het meest verschrikkelijke wat de mensheid kan overkomen. Het boek stelt de vraag aan de orde hoelang zo’n gebeurtenis nog fictie zal zijn.

In “Opmerkingen van de auteur” biedt Seddon aan het slot een boeiend inkijkje in de ontstaansgeschiedenis van het idee voor de plot van het verhaal. Het roept ook de vraag op wat je zelf zou doen als zo’n alert op je telefoon verschijnt en/of de sirenes afgaan.

Lange tijd lag het boek op koers voor de maximale waardering, maar het nogal complexe eind dat wel érg veel concentratie van de lezer vergt,  maakt dat “59 minuten” de kwalificatie zeer goed verdient.

Vier kernachtige sterren derhalve voor dit bloedspannende boek.