De Vos nr. 29

Op 13 januari 2022 was hier voor het eerst aandacht voor de eenmansschriften van Guido Devos. Die werd op 3 oktober gevolgd door een waarderende bespreking van “De Vos nr. 26”. Afleveringen 27 en 28 zijn door mijn drukke leesagenda nog niet aan bod gekomen, maar nummer 29 is vers van de pers en dringt daarom vanwege actualiteitswaarde gewoonweg voor.

Om weer bij te zijn moet u even de twee voorafgaande stukjes lezen. Deze keer biedt het zomernummer van “De Vos” ook weer een gevarieerd scala aan leuke, interessante en mooie onderwerpen. Een kleine selectie daaruit opent de volgende vergezichten.

“Ziek, zieker, ziekst” is de titel van een fraaie beschouwing over de stand van de maatschappij. Via het “treintje” (term van Guido) boos, bozer, boost en gewelddadig, gewelddadiger, gewelddadigst eindigt de lezer bij de deplorabele staat van de samenleving op dit moment.

In “De duizendpoot” komt de wijze opmerking “Eenieder zou zijn eigen strengste criticus moeten zijn” voorbij, en het korte verhaal “Depressie” is een regelrechte aanklacht tegen de botheid van de media. Mooie schrijfsels over light verse, poëzie, te verregaande taalzuivering en een kort verhaal over Erdogan brengen ons bij “Het lijflied van een generatie”. Dat gaat over “Gloria” van Them waarvan tot mijn verrassing ook een versie van een van mijn idolen, Jimi Hendrix,  bestaat.

In “Boekenrapport” bespreekt Devos kort een viertal boeken. Zijn mooie algemene bespiegeling daarbij luidt:   

“Een roman weerspiegelt mijn literatuuropvatting het meest als die iets meer vertelt over de wereld waarin we leven in de zin van: hoe mensen met mensen omgaan, hoe mensen met hun omgeving omgaan, hoe mensen verbinden of juist niet, hoe waarden afglijden, dingen fout lopen, de wereld draait, tolt, overkop gaat.”

Kortom, De Vos nr. 29 biedt weer heerlijk leesvoer. En zoals eerder ook gezegd: voor de prijs hoeft u het niet te laten. De inhoud is die dubbel en dwars waard!