Boekrecensies van Charles Kuijpers

Bij toeval zag ik gistermiddag een berichtje op Facebook over een ongetwijfeld leuke  boekpresentatie bij de Haagse vestiging Frederik Hendriklaan 217 van boekhandel Paagman. Een snelle aanmelding per mail voldeed. Dat beloofde een ontspannen uitje te worden. En zo reed ik rond kwart voor zes van huis weg in Hendrik-Ido-Ambacht om ruim op tijd ter plaatse te kunnen zijn. De lezing zou beginnen om 19 uur. De geschatte aankomsttijd volgens de navigatie was vijf over half zeven. Maar die liep door gigantische files ten zuiden van de Brienenoordbrug razendsnel op naar vijf voor zeven. Dat in combinatie met mogelijke parkeerproblemen veroorzaakte stress. Gelukkig liep het na die valse start verder prima. Een parkeerplek op korte afstand van Paagman gevolgd door binnenkomst in een schitterende boekhandel vlak vóór zeven uur gaf weer ontspanning. In een aangenaam afgescheiden deel van de prachtige, enorme winkel zaten naar grove inschatting een kleine honderd geïnteresseerden klaar voor de

Tim Krabbé (1943) heeft een imposante bibliografie. Hij debuteerde in 1967 met de roman “De werkelijke moord op Kitty Duisenberg”. Daarna volgde een indrukwekkende serie boeken van zijn hand. Zijn “Schaakkuriosa” (1974) en “Nieuwe schaakkuriosa” (1977) zijn ware klassiekers in de schaakwereld. Vanzelfsprekend heb ik die als gedreven schaker destijds verslonden. In de loop van de (inmiddels lang vervlogen) jaren kwamen “Het gouden ei” (1984), “Vertraging” (1994), “De paardentekenaar” (1995), “De grot” (1997), “Kathy’s dochter” (2002), “Marte Jacobs” (2007), “Een tafel vol vlinders” (Boekenweekgeschenk 2009) en “ Meester Jacobson ” (Literair Juweeltje 2022) aan bod. Allemaal prachtige verhalen die met uitzondering van het laatste hier niet zijn besproken, eenvoudigweg omdat ik in die tijd nog geen recensies schreef. Bij elkaar vormen ze overigens nog niet eens de helft van het oeuvre van Tim Krabbé. Deze maand (november 2022) verscheen zijn nieuwe roman “Onkrijgbaarheid”. Het is een niet

Deze maand (november 2022) verscheen een alleraardigst boekje van de hand van Theo van Rijn, bekend van Uitgeverij Letterrijn. Het werkje met de intrigerende titel “De tattoospijtoptant (en 31 andere verhalen met een knipoog)” bevat 32 ultrakorte verhalen. De meeste ervan tellen minder dan twee bladzijden op bescheiden formaat met ruime druk. De verhaaltjes (deze term is geenszins denigrerend bedoeld, maar ziet louter op de omvang ervan) gaan over velerlei dagelijkse dingen, maar ook meer dan dat. Van Rijn schrijft soepel en vlot en dat is ook het meest geëigend in dit genre. De stukjes zijn zeer gevarieerd en vaak amusant. De schrijver bekijkt de aspecten des levens indringend en scherp. Niet zelden bevat een verhaaltje een originele kwinkslag en een onverwachte wending. Bij tijd en wijle komt ook een taalvondst voorbij. Het titelverhaaltje van de bundel is in al zijn eenvoud van grote schoonheid. Het gaat over de bijzondere reden waarom de voorgenomen verhuizing van René, de op 33-

De Zweedse auteur Jonas Jonasson brak in 2011 direct door met zijn debuutroman “De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween”. Daarmee werd hij de grondlegger van een nieuw genre. In zijn boeken wordt verregaande, soms ook melige humor gecombineerd met maatschappijkritiek. Ik las dit boek met veel genoegen, maar ver voordat ik recensies ging schrijven. Het was in mijn huidige herinnering destijds op zijn minst een viersterrenboek. Daarna kwamen “ De zonderlinge avonturen van het geniale bommenmeisje ”(2013), “ Gangster Anders en zijn vrienden (en een enkele vijand) ” (2015) en “ De 100-jarige man die terugkwam om de wereld te redden ” (2018). Dat waren stuk voor stuk heerlijke boeken. Het in 2020 verschenen “Zoete Zoete Wraak bv” is mij ontgaan. Op 15 november 2022 verscheen de nieuwe roman van Jonasson “De profeet en de idioot”. Wederom is het een absurdistisch verhaal waar deze auteur patent op heeft. Het draait om een viertal wel héél verschillende hoofdpersonen en speelt i

Harrie Jekkers is een van mijn favoriete cabaretiers. Zijn voorstellingen “Het gelijk van de koffietent” (1990), “Met een goudvis naar zee” (1992), “Het geheim van de lachende piccolo” (1995), “Jekkers en Koos, het verhaal achter de liedjes” (1999) en “Als we zo vrij mogen zijn” (2015 met Jeroen van Merwijk) waren stuk voor stuk van grote klasse. Ze stonden bol van prachtige liedjes met niet zelden diepzinnige teksten, en van sketches in plat Haags met zowel (erg leuke) flauwekul als fijngevoelige diepzinnigheden. Op Youtube en Spotify is er veel van te vinden. Vele van zijn teksten zijn voor mij klassiekers geworden. Eén daarvan gaat over argumenten (in plat Haags): “Argumente, daar hebbie niks an. Daar kenne intelectuele er zestig van per seconde verzinne. Vergelijkinge, daar gaat het om.” In 2018 genoten Lucy en ik enorm van de voorstelling “Achter de duinen” in de Koninklijke Schouwburg in Den Haag. Vandaag lezen wij in de krant een mooi bericht. Als eerbetoon aan het boegbeeld

In de tweede helft van de jaren zestig was Fik Meijer (1942) leraar klassieke talen aan de gymnasiumafdeling van het Bonaventuralyceum in Leiden. Omstreeks 1966 bracht hij mij en mijn klasgenoten met succes de beginselen van het Oud-Grieks bij en de bewondering voor de Ilias en Odyssee van Homerus. Later werd Fik hoogleraar oude geschiedenis aan de UvA, waar hij in 2007 met emeritaat ging. Ilja Gort is wijnboer, televisiemaker en schrijver. Zijn oorspronkelijke Chateau La Tulipe is wijd en zijd bekend. Recentelijk is het omgedoopt in Chateau Gort & Gort, nu zijn zoon Klaas volwaardig de dagelijkse leiding heeft. Acht van zijn boeken zijn hier besproken. Die zijn zeer gevarieerd en veelal erg humoristisch, op zijn minst van ondertoon. Zie de boekenlijst. Fik Meijer en Ilja Gort hebben elkaar gevonden in een prachtig project. Gezamenlijk schreven zij het op 31 oktober 2022 verschenen boek “Wijn als een Romein”, “Een reis naar de oorsprong van de wijn”. Het is lichtelijk speels op

De grootmeester van de absurdistische humor Jonas Jonasson was kortelings te gast bij Arjen Lubach. Daarbij sprak hij op zijn onnavolgbare wijze onder meer over zijn nieuwe boek. Dat komt binnenkort hier aan de orde. Voor de liefhebbers van zijn bijzondere verhalen volgen hier de recensies van twee oudere boeken.  Met zijn debuut “De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween” maakte de Zweedse schrijver Jonas Jonasson in 2011 een verpletterende entree in de boekenwereld. Een schitterend verhaal dat bol staat van de onderkoelde humor en destijds vier sterren kreeg. Het werd ook verfilmd. Na “De zonderlinge avonturen van het geniale bommenmeisje” verscheen het derde boek van Jonasson onder de wederom grappig aandoende titel “Gangster Anders en zijn vrienden (en een enkele vijand)”. Per Persson werkt als receptionist in het derderangs pension Meeroever, een voormalig bordeel. Hij is de kleinzoon van de aanvankelijk gefortuneerde paardenhandelaar Hendrik Bergman die samen met de