La ciudad blanca

In 2019 raakten Lucy en ik zeer onder de indruk van het eerste deel “De stilte van de witte stad” van een trilogie (inmiddels een tetralogie) van Eva García Sáenz de Urturi. Ook de volgende delen “De riten van het water”,  “De heren van de tijd” en “Het zwarte boek van de uren” zijn van buitengewoon hoog niveau. Onlangs vernam ik uit betrouwbare bron tot mijn grote vreugde dat Eva met een vijfde deel bezig is. Dat wordt in november van dit jaar verwacht.

Bij het lezen van “De stilte van de witte stad” ontstond vanwege de prachtige sfeertekeningen bij ons allebei meteen de wens om de witte stad te bezoeken. Het kwam er echter lange tijd niet van. Eerst door de coronapandemie waarin wij ons zeer terughoudend opstelden in sociale contacten waaronder vliegreizen, daarna door de komst van onze lieve ruwharige teckel Suus waardoor een langere afwezigheid voor ons niet haalbaar was.

Maar op 22 juni van dit jaar ging Suus een week uit logeren, en dat bood ons een uitgelezen kans om de witte stad ter plaatse op schoonheid te inspecteren. We vlogen naar Bilbao en gingen daarvandaan een dag naar Vitoria-Gasteiz, de hoofdstad van Spaans Baskenland. Dat is de witte stad, de benaming houdt verband met de feesten rond de witte maagd.

En inderdaad, Vitoria-Gasteiz is een mooie stad met enkele bijzonder fraaie gebouwen en pleinen. Die spelen een prominente rol in de (eerste) thriller. Het gaat dan om de “Catedral de Santa Maria”, de “Plaza de la Virgen Blanca”, de “Catedral de Maria Immaculada” en de “Casa del Cordon”. 

Het zijn prachtige bezienswaardigheden, en het zien ervan geeft het boek een extra dimensie. Dat geldt ook voor de wandeling over de Plaza die uitmondt bij hoge trappen. Na het beklimmen daarvan beland je in een lange smalle straat waar de lucht zindert van een beklemmende sfeer. Die wordt versterkt door de veelal verveloze en enigszins vervallen panden en de onfrisse figuren die deze straat bevolken. De mooie Casa del Cordon in diezelfde straat vormde daarmee een schril contrast.

Ik spreek op enkele gevleugelde woorden zoals vino blanco na in het geheel geen Spaans. En toch kwam het idee in me op om een exemplaar van “El silencio de la ciudad blanca” te willen hebben. Maar we kwamen geen boekwinkels tegen, waardoor het idee naar mijn achtergrondgeheugen verdween. Mijn lieve Lucy ontwaarde met haar scherpe blik veel later een boekhandel waar ze het boek in een fraaie hardcover voor me kocht. 

En zo kon de foto bovenaan ontstaan.