Proefdruk of drukproef?

Het leven is één groot leerproces, zo blijkt vanochtend weer eens. Het lemma “proefdruk” in Van Dale kent een ten dele verrassende omschrijving:

 “eerste afdruk van een prent of plaat, dienend als proef”

In mijn argeloosheid meldde ik gisteren op mijn Facebookpagina en in kleine kring elders de aankomst hier thuis van de proefdruk van het boek in wording over mijn late liefde. Dat is dus strikt genomen niet juist, want verbazenderwijs wordt in dat verband niet gesproken over een proefdruk, maar over een drukproef. Dat woord omschrijft Van Dale als volgt:

“afdruk van zetsel (ook van platen), aan de auteur gezonden ter correctie van mogelijke fouten of misvattingen”

Ook hier dekt de vlag de lading echter niet helemaal. Want wat is het geval? Na het tweede lustrum van het leven met mijn lief Lucy ontstond het plan daarover een boek te schrijven. In de eerste periode van uitvoering van dat plan bleek dat een boek schrijven wel even iets anders is dan een boek van een ander recenseren. Dat laatste lukt me over het algemeen aardig.

De bevindingen van twee gelukkig zeer kritische proeflezers leidden ertoe dat het eerste voldragen digitale manuscript figuurlijk in een diepe lade verdween. Vele maanden later kwam het er na externe druk weer uit, en ziedaar, er ontstond zowaar een geschrift dat in eigen beheer boekvorm zou gaan krijgen.

De tijdrovende correctie en eindredactie deed ik zelf, en de opmaak van het uiteindelijke pdf-bestand voor de drukker was bepaald geen sinecure. Met fantastische hulp van Lucy en haar dochter Ilse, die een fraai coverontwerp maakte, is het project voltooid.

De proefdruk/drukproef ontvingen we gisteren en doorstond met glans de toets der kritiek. En nu gaat de drukker aan de slag voor de laatste ronde. Het boek heeft 152 bladzijden op A5-formaat. Ik ben nu al benieuwd naar de reacties op mijn debuut, waar het overigens vrijwel zeker bij zal blijven.