Cilla & Rolf Börjlind: De derde stem

De nieuwe Börjlind  "De Samaritaan" is onderweg! Ineens realiseer ik me dat door de aanvang van deze blog in april 2018 de recensies van de eerste drie delen van deze fantastische serie hier niet zijn gepubliceerd. Daar gaan we wat aan doen! Hier is "De derde stem". 

In 2013 debuteerden de in Zweden gelouterde scenarioschrijvers Cilla en Rolf Börjlind met de geweldige thriller “Springvloed”, welk boek terecht bejubeld werd en (ook) hier de uitzonderlijke vijf sterren vergaarde.

Recentelijk verscheen hun tweede boek met als titel “De derde stem”. Uiteraard waren de verwachtingen van alle thrillerliefhebbers hoog gespannen.

Evenals in “Springvloed” speelt de jonge Olivia Rönning een belangrijke rol, alsook de ex-politieman Tom Stilton. De douanebeambte Bengt Sahlmann wordt dood in zijn huis gevonden, hangend aan een touw. Al snel wordt duidelijk dat de zelfmoord in scène is gezet. 

Dan wordt in Marseille de blinde vriendin Samira Villon van de circusartiest messenwerper Abbas el Fassis op gruwelijke wijze vermoord. Olivia Rönning, die de achternaam van haar vermoorde moeder Adelita Rivera aanneemt, gaat op onderzoek uit hoewel zij (nog steeds) niet bij de politie werkt. Er komt een opmerkelijke samenwerking en gegevensuitwisseling met rechercheur Mette Olsäter tot stand.

Bijzondere karakters verschijnen ten tonele, zoals de schatrijke bij Albion N.V. werkzame risicokapitalist Jean Borell die ook een uiterst gedreven kunstverzamelaar is, de ogenschijnlijke killer Magnus Thorhed, de voormalige pornoster Mickey Leigh aka Le taureau (de stier) en de priester Tomas Welander die een nogal ongewone hobby blijkt te hebben.

Op intrigerende wijze wordt via enkele verrassende wendingen te langen leste duidelijk wat zich heeft voltrokken.

Het echtpaar Börjlind heeft een heldere schrijfstijl met een vlekkeloos en passend taalgebruik. De plot van “De derde stem” is mooi bedacht en het verhaal is steeds boeiend ook al worden op enkele momenten geheimen wel wat snel prijsgegeven.

In sommige passages van het boek wisselen de scènes elkaar wel heel snel af als zij soms slechts een handvol regels beslaan. Op die momenten lijkt het verhaal veeleer op een film met voortdurend wisselende beelden. De lezer moet daardoor wel eens (te) vaak schakelen.

Het verhaal is intrigerend maar toch wat minder fraai gecomponeerd dan “Springvloed”, welk boek gemakkelijker te lezen was.

“De derde stem” verdient daardoor ternauwernood vier sterren hetgeen niettemin een hoge kwalificatie betekent.