Vonne van der Meer: Letselschade

Vonne van der Meer (1952) debuteerde in 1985 met de verhalenbundel “Het limonadegevoel”. Daarna volgden vele boeken. Enkele decennia geleden las ik haar romans “Eilandgasten” en “De avondboot” die toen zeer in de smaak vielen, maar nu tot vage herinnering zijn verworden.

Deze maand (november 2022) verscheen met hardcover haar kleine roman – met netto 104 pagina's op bescheiden formaat veeleer een novelle - “Letselschade”. De fraaie minimalistische tekening op het boekje verraadt subtiel de achtergrond van de titel.

Advocaat Anton Palthe begint aan zijn laatste zaak als letselschade-expert. Zijn cliënte is een jonge vrouw die door een skiongeluk een dwarslaesie heeft opgelopen. Het leven van deze Lucia Terbrugge is verwoest door een noodlottige val bij een afdaling waarbij de binding van haar ski losschoot. Palthe bereidt een schadeclaim voor tegen Star, de Zwitserse fabrikant van de binding.

De advocaat komt een aantal malen op bezoek bij Lucia in het aan zee gelegen herstellingsoord Solemare. Zijn doel is samen met Lucia een gedetailleerd overzicht te maken van haar leven tot nu toe en daaruit een projectie te maken van haar gemiste toekomst. Dit heeft als doel het onderbouwen van een claim voor materiële en immateriële schade.

Lucia studeerde rechten in Leiden en woonde daar vol levenslust in een studentenhuis aan de Hooigracht. Haar toekomstperspectief was veelbelovend en wordt door Palthe in diens verhaal flink opgerekt in het kader van maximalisatie van de schade. De gesprekken met de advocaat gaan Lucia gaandeweg steeds meer tegenstaan.

Af en toe krijgt Lucia bezoek, al is dat tamelijk spaarzaam. Haar vriendin Daniëlle komt eens per twee weken, haar vader en moeder komen slechts incidenteel. In de dagelijkse sleur en verveling bouwt ze een band op met de zeventigjarige, in het revalidatiecentrum werkzame Esther Pattinama, en ook op afstand met lotgenoot Ferry. Lucia worstelt met haar vooruitzichten, waarmee ze keihard wordt geconfronteerd in de gesprekken met Palthe.

“Er komt geen man, ik krijg geen kinderen, zelfs niet één. Ik hoef maar aan Sep (haar neefje dat met haar moeder op bezoek kwam; CK) te denken en aan de speen op de vloer waar ik niet bij kon, om het te beseffen. Ik sluit mijn ogen en kus mijn kind gedag.”

Aan het slot van het verhaal vindt een opmerkelijke rolwisseling plaats.

Vonne van der Meer heeft een verfijnde schrijfstijl. In heldere ongecompliceerde taal schrijft ze gemakkelijk over een complexe situatie. De menselijke emoties in de dramatische omstandigheden van Lucia komen mooi over het voetlicht. Het verhaal wordt steeds verteld vanuit een ik-figuur. Die wisselt op onverwachte momenten, waardoor de lezer alert moet blijven. Echt lastig is dat evenwel niet. Opmerkelijk is dat in de tekst op de achterkant van het boekje twee niet in Van Dale voorkomende woorden worden gebruikt.

“Letselschade” is gewoonweg een goede kleine roman en krijgt drie glasheldere sterren.