Een sprankelende boekpresentatie

Bij toeval zag ik gistermiddag een berichtje op Facebook over een ongetwijfeld leuke  boekpresentatie bij de Haagse vestiging Frederik Hendriklaan 217 van boekhandel Paagman. Een snelle aanmelding per mail voldeed. Dat beloofde een ontspannen uitje te worden. En zo reed ik rond kwart voor zes van huis weg in Hendrik-Ido-Ambacht om ruim op tijd ter plaatse te kunnen zijn. De lezing zou beginnen om 19 uur. De geschatte aankomsttijd volgens de navigatie was vijf over half zeven. Maar die liep door gigantische files ten zuiden van de Brienenoordbrug razendsnel op naar vijf voor zeven. Dat in combinatie met mogelijke parkeerproblemen veroorzaakte stress.

Gelukkig liep het na die valse start verder prima. Een parkeerplek op korte afstand van Paagman gevolgd door binnenkomst in een schitterende boekhandel vlak vóór zeven uur gaf weer ontspanning. In een aangenaam afgescheiden deel van de prachtige, enorme winkel zaten naar grove inschatting een kleine honderd geïnteresseerden klaar voor de lezing. Ik had zelfs nog tijd voor een kort gesprekje met de twee auteurs.

Het was een bijzonder weerzien met Fik Meijer. Rond 1966 was hij mijn leraar Grieks in Leiden, daarna heb ik hem nooit meer ontmoet tot nu. Ons gesprekje verliep allerhartelijkst. En dat gold ook voor dat met Ilja Gort. Zij gingen samen hun nieuwe boek “Wijn als een Romein” presenteren. En dat werd een ware belevenis.

Als duo op het toneeltje gaven zij een sprankelende show van ruim een half uur. Daarbij hield Fik steeds de rode draad van het boek vast. Ilja toonde zich een ware cabaretier, hij onderbrak Fik op schijnbaar onverwachte momenten om een klein stukje voor te lezen of een heerlijke kwinkslag ten beste te geven. De lachsalvo’s daverden af en toe door de zaal. 

Leuk was dat Ilja (toevallig?) ook het stukje voorlas over de boomapen dat ik in mijn recensie citeerde. Het was waarlijk een uiterst aangename presentatie, je zou bijna zeggen dat er voor de sprekers een gouden toekomst gloort als cabaretesk paar.

Het vragenkwartiertje kwam langzaam maar gestaag op gang. Een van de aanwezigen die later een verslagje op zijn boekenblog zou plaatsen, stelde de volgende vraag:

“Ik las in uw boek dat het woord “symposium” letterlijk betekent “samen drinken”, zoals u zojuist ook aanhaalde. Vraag aan u beiden: kan dat de reden zijn dat er bij symposia tegenwoordig zo weinig zinnigs wordt gemeld?”

Die leverde het zoveelste lachsalvo in de zaal op. En daar ging het ook om. Met een voldaan gevoel ging ik weer huiswaarts. En die rit verliep voorspoedig.

Tot slot nog een tip voor iedere boekenliefhebber die in Den Haag komt: bezoek Paagman op de Lange Poten of de Frederik Hendriklaan, het is een ongekend eldorado voor de lezer.