Eerbetoon aan wijlen Tineke Beishuizen

 

Eergisteren, zaterdag 19 augustus 2023, is schrijfster Tineke Beishuizen op 84-jarige leeftijd overleden. Ruim voor de start van deze blog las ik een vijftal boeken van haar en besprak die elders. Als eerbetoon aan Tineke zijn hier alsnog in willekeurige volgorde de vijf originele, veelal korte recensies. Vooral, maar niet alleen, “Dood door schuld” maakte destijds diepe indruk.

-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-

 

Gekleed te water

Als Beishuizen-fan moest ik uiteraard ook dit boekje lezen. Het is zoals altijd vlot geschreven en "leest gemakkelijk weg". 

Aanvankelijk lijkt het te gaan om de psychische problemen van hoofdpersoon Marg in verband met het feit dat zij voor de tweede keer wordt getroffen door borstkanker. Ze neemt een en ander echter ogenschijnlijk nonchalant op. Zoals zij zelf zegt: "Een lichaam dat twee keer faalt, is niet meer te vertrouwen." 

Haar man Huib heeft haar verlaten voor zijn vriend Luc. In de loop van het verhaal krijgt Marg steeds meer intermenselijke problemen met haar dochter Geeske, haar zus Flor en uiteindelijk ook met haar beste vriendin Tess. Daar zijn verschillende redenen voor.

Vroegtijdige zwangerschap, goedbedoelde (?) bemoeizucht en ontmaskering van een frauderende accountant leiden tegen het eind van het boek tot een oplopende spanning die uiteindelijk explodeert. De uitgever heeft het boek mooi getypeerd: "Gekleed te water is het aangrijpende verhaal van een vrouw die met al haar goede bedoelingen het kwaad niet kan keren."

 

 Dood door schuld

Op weg naar huis na een kantoorborrel (waarbij zij niet teveel heeft gedronken) rijdt Anne, verblind door een tegenligger, een fietsend meisje van de puberleeftijd van haar eigen dochter aan dat aan de gevolgen van de aanrijding overlijdt. Tijdens de aanrijding was Anne met haar mobiele telefoon handheld aan het bellen.

Door de dramatische gebeurtenis raakt het leven in het gezin van Anne langzaam maar onontkoombaar totaal ontwricht. Haar man, haar dochter, haar zoon en zijzelf vervreemden van elkaar ondanks de pogingen die Anne doet om te komen tot een open communicatie in huis. Haar man lijkt meer oog te hebben voor de belangen van zijn startende onderneming dan voor die van zijn gezinsleden. Ook de vroegere "vrienden" geven niet thuis, en mijden hen.

In slechts ruim 120 bladzijden weet Tineke Beishuizen een beklemmende psychologische roman te schrijven die veel indruk maakt. Zoals ook in haar thrillers is het taalgebruik soepel en daardoor gaat het lezen moeiteloos.

Het boek zou verplichte literatuur moeten zijn voor de tallozen die zich nog steeds bezondigen aan het handheld bellen in de auto!

 

Een zomer

Tineke Beishuizen heeft al een tiental boeken op haar naam waarvan vooral maar niet alleen het als roman aangeprezen maar veeleer een psychologische thriller zijnde “Dood door schuld” (2007) diepe indruk maakte.

Met haar nieuwe boek "Een zomer" bewijst Tineke wederom het romangenre tot in de puntjes te beheersen.

 

Dierenarts Lennart en lerares Bente leiden met hun puberzonen Lars en Ole ogenschijnlijk een gelukkig leven. Maar daar komen steeds meer barstjes in als de ouders na een kampeervakantie in Frankrijk hun twee zonen tegen de zin van Bente op de camping achterlaten omdat zij nog een week langer willen blijven. De quote “Vaders willen dat hun zonen plezier hebben, moeders willen dat ze veilig zijn” is even herkenbaar als spreekwoordelijk voor dit dilemma.

Als de ouders weer thuis zijn en hun gewone leven weer oppakken, komen de overpeinzingen over geluk en problemen als vanzelf op. In het verleden is het leven van vooral Lennart al door een groot drama getekend.

 Waar Lennart het druk heeft met zijn werk, krijgt Bente steeds meer het gevoel dat het mooie leven haar en hun ontglipt. Dat wordt sterk gevoed door een vreselijke gebeurtenis rond een bijzondere leerling bij wie ze zich sterk betrokken voelt.

Dan vinden er vrijwel gelijktijdig twee grote drama’s plaats die Lennart en Bente acuut voor een immens keuzeprobleem stellen. Met kunst- en vliegwerk wordt een evenwicht gevonden dat in het geheel geen balans blijkt te zijn. Hun relatie wordt danig op de proef gesteld. Waar eindigt het als zoveel problemen tegelijk opdoemen?

Beishuizen schrijft in een prachtige vloeiende stijl met veel gevoel voor sfeertekeningen. Haar woordgebruik is voorbeeldig en het boek is foutloos, een compliment waard. 

De schrijfster heeft met “Een zomer” een mooi verhaal neergezet met psychologische diepgang. De karakters komen volledig tot ontwikkeling. De lezer voelt mee met hun zielenroerselen, problemen en momenten van geluk en ellende. Maar krijgt ook gevoelens van mededogen, verontwaardiging, boosheid over onverantwoord handelen, en nog veel meer.

Wat er in dit boek gebeurt, kan eenieder zomaar overkomen. Het ligt allemaal dicht tegen het leven van alledag aan. En Tineke beschrijft het treffend met gedoseerde emotie.

“Een zomer” van Tineke Beishuizen is zeer lezenswaardig en krijgt vier stralende sterren.

 

Lot

Als de moeder van Lot Heerema overlijdt weet zij niet wie haar vader is. Moeder wilde dat niet vertellen, en evenmin hoe zij (moeder Annet) al op haar negentiende tijdens haar zwangerschap in een rolstoel is beland.

Lot besluit op zoek te gaan naar de identiteit van haar vader. Het graven in het schoolverleden van haar moeder biedt enkele aanknopingspunten. De hulp van Alexander Terborg lijkt tot concrete resultaten te leiden doch het is niet zoals het lijkt. Intussen is Lot zo schier obsessief bezig met het onderzoek dat haar toch al niet zo bestendige relatie met Rogier op de klippen loopt.

Aan het einde van het verhaal wordt het even écht spannend. Het boek is anders dan je verwacht als je de plot ziet, zeker geen chicklit. Een echte thriller is het ook niet, ik zou het willen kenschetsen als een lichtvoetige psychologische roman met enige ingebouwde spanning. Door de voortreffelijke schrijfstijl van Tineke Beishuizen is het gemakkelijk leesbaar. En ook lezenswaardig!

 

Het huis op de heuvel

Tineke Beishuizen is een veelzijdig schrijfster en columniste. Zij heeft romans en thrillers op haar naam. Van haar thrillers maakte vooral “Dood door schuld” veel indruk, maar ook “Oud zeer” en “Schaduwtuin” zijn voor de liefhebber niet te versmaden.

In 2014 verscheen “Het huis op de heuvel” waarin Beishuizen haar leven als stadsmens op het Franse platteland in korte kernachtige hoofdstukjes beschrijft in 142 bladzijden. Het boekje is te beschouwen als een autobiografische roman over een onderdeel van haar leven, bestaande uit vele stukjes die naadloos in elkaar passen.

Talloze onderwerpen worden in kort bestek haarfijn beschreven. De liefde voor de streek Morvan, de activiteiten van haar man Jean en haarzelf om het huisje in bruikbare staat te houden, prachtige schetsen van de omringende natuur en diverse markante Fransen uit de buurt zoals loodgieter monsieur Lecroc en de huisschilder met hoogtevrees monsieur Doridot, zijn daar voorbeelden van.

Beishuizen schrijft met een waarlijk fluwelen pen, haar proza lijkt welhaast poëzie. Maar dan wel poëzie die heerlijk gemakkelijk leesbaar is en geen denkwerk van enige betekenis vergt. De schrijfstijl is uitmuntend, transparant en foutloos. De lezer ervaart de geuren, de warmte, de Franse volksaard en het noodweer en alle andere fenomenen ter plaatse als vanzelf.

De schrijfster maakt ook op fraai gedoseerde wijze gebruik van humor. Vooral het hoofdstukje “Escargots” over de onvindbare huisslak is hilarisch en blijft de lezer lang in herinnering.

“Het huis op de heuvel” heeft een wat oubollig aandoende cover met daarop afgebeeld een tamelijk simpel huisje en een zeer oude Renault 4, die niet direct de lezer zal overtuigen. Maar vergeet dat, de cover geeft slechts een beeld weer van een omgeving waar de tijd min of meer is blijven stilstaan.

Het is een prachtig en uiterst lezenswaardig boekje dat volop ontspanning biedt, en en fraaie impressies van het leven op het Franse platteland.

In zijn soort is het boekje een absoluut hoogtepunt en het krijgt dan ook vijf sterren.