Griet Op de Beeck: Het wordt beter

Deze recensie is geschreven door mijn echtgenote Lucy

Op 29 oktober 2024 verscheen het nieuwe boek van Griet Op de Beeck, “Het wordt beter”.

Dit is het vijfde boek van Griet dat ik heb gelezen. Eerder las ik: “Gezien de feiten”, “Kom hier dat ik u kus”, “Vele hemels boven de zevende” en “Jij mag alles zijn”.

Haar vorige boeken las ik steeds in één adem uit. Dit is duidelijk een ander boek. Het gaat over het ingewikkelde proces van misbruik op jonge leeftijd en herinneringen hieraan. Griet werd eerder in de media aangevallen omdat haar verhaal niet consistent zou zijn.

"Bij vroegkinderlijk misbruik, bij mij was het van mijn vijfde tot mijn negende, zijn je hersenen letterlijk niet genoeg ontwikkeld om talig op te slaan wat er precies gebeurt, omdat het gewoon te ingewikkeld is."

Haar herinneringen waren lange tijd niet helder, maar ze wist dat er iets vreselijks gebeurd moest zijn. Haar diepgewortelde zelfhaat moest een oorsprong hebben. Griet wilde duidelijk krijgen waarom ze worstelde met haar zelfbeeld en waarom ze zoveel moeite had met de acceptatie van haar lichaam. Uiterst zorgvuldig en dapper, maar ook integer en niet in detail, beschrijft ze haar verleden, haar eetproblematiek en haar ambivalente kijk op haar vader. Voelbaar is haar eenzaamheid en pijnlijk de zoektocht naar bevestiging. Griet heeft een lange weg bewandeld in therapieland en is helaas pas laat met de juiste mensen in contact gekomen.

Naast schrijver is ze nu zelf ook therapeut. De lezer wordt meegenomen in dit proces. Grote namen zoals Bessel van der Kolk, Esther Perel, Gabor Maté en Richard Schwartz hebben een grote rol gespeeld in haar groei op dit vlak. Niet alleen haar kwetsbare opstelling, maar ook de duidelijke uitleg over de verschillende vormen van therapie kan anderen een zetje geven om op onderzoek uit te gaan. Je hoeft niet te accepteren dat een trauma niet te behandelen zou zijn. Je moet blijven geloven en blijven zoeken naar de juiste therapie én de juiste therapeuten. Soms is dat een lange weg. Ook de  meest ervaren therapeuten blijven op zoek naar betere vormen om hun patiënten te kunnen begeleiden.  Griet laat zien dat niet alleen de therapie helpend is, maar verbondenheid met anderen en die te voelen misschien nog wel belangrijker is.

“Het verlangen om erbij te horen, om ons gezien, begrepen en gewaardeerd te voelen, zit diep in het wezen van de mens”.

Hopelijk blijft ze deze ingeslagen weg volgen en mag ze blijven voelen hoe bijzonder ze is. De waardevolle vriendschappen met de eerder genoemde therapeuten konden alleen maar tot stand komen door wederzijdse inzet.

“Het wordt beter” is een zeer lezenswaardig boek voor iedereen die meer over traumatherapie wil weten. Een waardering in sterren is niet opportuun vanwege het zeer bijzondere karakter van het boek.