Shanna de Jong: Niets gezien
Op 15 april 2025 verscheen de debuutthriller “Niets gezien” van Shanna de Jong. Het verhaal speelt zich grotendeels af in het Zeeuwse plaatsje Wilhelminadorp, behorend tot de gemeente Goes. De schrijfster bracht in haar jongere jaren vele vakanties door bij haar grootouders aldaar.
Kort na het einde van haar benauwende relatie met de gewelddadige narcist Quinten trekt schrijfster Caro Woesthoff naar Wilhelminadorp om onderzoek te doen voor een nieuw boek. Onderwerp daarvan is een vondeling die op 17 februari 1996 is aangetroffen op een afgelegen plek bij ’t Goese Sas. Caro ontmoet al snel agent Jasper van der Lelie en de plaatselijke huisarts Aram Coster die een boot met de grappige naam “Sine nomine” heeft. Aram is de vinder van de vondeling. In haar zoektocht naar de achtergronden probeert Caro informatie te krijgen van diverse politiefunctionarissen, zowel uit het heden als het verleden. Zo spreekt ze in een café met Siem Lammers, Lois Wisse en de al genoemde Jasper van der Lelie.
Haar hoop op vitale info is ook gericht op de oud-politieman
Rein van Dijk. Die verblijft inmiddels in een instelling voor dementerenden, en
blijkt niet in staat zinvolle details te verstrekken. Aram vertelt gruwelijke
details over de gebeurtenissen rond de vondeling. De naspeuringen van Caro
blijven in de kleine gemeenschap niet onopgemerkt. Er ontstaan dreigende
situaties, en Caro is haar leven niet zeker. Het wordt zó erg dat ze teruggaat
naar haar woonplaats Amsterdam. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan,
en ze pakt maanden later de draad weer op in Zeeland.
Vele spannende gebeurtenissen komen voorbij, de lezer
ontdekke die zelf. Kolkende amoureuze gevoelens heeft Caro ter plaatse ook, al
kennen die ook diepe dalen. Een stervende echtgenote van een van de inwoners van
Wilhelminadorp roept de nodige gedachten op rond de complexe problematiek van
euthanasie. De ontknoping van het verhaal is heel verrassend en zelfs voor de
meest fervente thrillerlezer totaal onverwacht. Onderdeel daarvan is een
dissociatieve persoonlijkheidsstoornis die wel heel bijzonder is. Aangenomen
moet worden dat de auteur naar het realisme daarvan gedegen onderzoek heeft
verricht.
Shanna de Jong heeft met “Niets gezien” een zeer sterke
debuutthriller geschreven. Ze heeft een vloeiende en soepele stijl die ook
fraai beeldend en sfeervol is. Zo is na een schokkende onthulling het volgende
pareltje te lezen.
“Ik verlegde mijn blik
naar de achtertuin. De hemel kleurde langzaam lila en de top van de eikenboom
ruiste heen en weer. Het was alsof de schepping haar adem inhield. En toen zag
ik het. Nauwelijks zichtbaar, maar onmiskenbaar.”
De personages zijn mooi vormgegeven en in al hun verschillen
geloofwaardig. Caro geeft blijk van een ongekende vasthoudendheid die aan het
slot door de analyse wordt verklaard. Het lijvige boek van netto 382 bladzijden
is voortdurend boeiend, het kost soms zelfs moeite om het terzijde te leggen.
De plot is mooi geconstrueerd en kent levendige, onverwachte wendingen.
Twee kritische opmerkingen kunnen niet ontbreken. Op bladzijde
132 zegt Jasper “Hoster, Caro”. Dan heeft het gros van de lezers geen idee waar
het over gaat. Het blijkt later niets te maken te hebben met een faciliteit van
internet, maar een verkorting van de zware Zeeuwse vloek “Hosternokke”. Die
wordt vervolgens meermalen (te vaak) gebezigd door Jasper, wat ergernis opwekt.
Ook is vele malen te lezen dat Jasper zijn nekwervels laat
kraken. Nog los van het antwoord op de vraag of dat fysiologisch kan en
verstandig is, roept deze frase althans bij mij onnodige irritatie op.
Deze twee punten hebben de waardering van het boek enigszins
in neerwaartse richting beïnvloed. Toch is “Niets gezien” dan nóg een zeer goed
boek en krijgt het vier sterren. Een fraai debuut!
Reacties
Een reactie posten