Gerwin van der Werf: De krater

In voorgaande jaren werd een auteur uitgenodigd het Boekenweekgeschenk te schrijven. Dat leverde een gevarieerde serie boekjes op die niet alle even geslaagd waren. Vanaf 2015 waren voor mij de hoogtepunten “Broer” van Esther Gerritsen (2016), “Wat wij zagen” van Hanna Bervoets (2021), “De eerlijke vinder” van Lize Spit (2023) en als absolute topper “Monterosso mon amour” van Ilja Leonard Pfeijffer (2022).

Voor 2025 werd een oude traditie (tijdelijk?) in ere hersteld. Alle schrijvers van Nederland en Vlaanderen mochten een manuscript insturen. Uit de maar liefst 149 inzendingen koos een negenkoppige jury “De krater” van Gerwin van der Werf.

Het meisje Eden met jongensachtige trekken gaat met haar depressieve jongere broer Benjamin en haar oudere broer Johnny, die een rijbewijs heeft, met diens auto kijken naar een meteorietenkrater in het Duitse Steinheim. Tijdens de rit vraagt Eden aan Benjamin die over een encyclopedische kennis van de sterrenkunde blijkt te beschikken, naar diens favoriete planeet.

“Hij stak een verhaal af over Kepler-442b, dat het een planeet was die in theorie leefbaarder was dan de aarde, het enige probleem was dat hij twaalfhonderd lichtjaren van ons was verwijderd, waardoor we het niet konden checken, de atmosfeer kon giftig zijn, of de zwaartekracht zo groot dat je hersens naar je bekkenbodem zakten.”

De reis verloopt hilarisch en allesbehalve probleemloos, maar zus en broers gaan daar soepel mee om. Zo blijkt de eerste bestemming van de rit niet juist, en moeten ze 444 km verderop zijn. Ook daar gaat het niet van een leien dakje. Het verhaal krijgt vervolgens op een nogal opmerkelijke wijze een open einde.

Tja, wat valt er over dit boekje te zeggen. Geruime tijd is het heel aardig met goed gevonden hilarische elementen. Die zijn gerangschikt rondom een uiterst serieus thema dat echter niet volledig uit de verf komt. Het verhaal is gemakkelijk leesbaar doch verzandt tegen het eind in een compilatie van grappige momenten die de vermoedelijk ernstig bedoelde boodschap overschaduwt. De vermelding aan het slot van het verhaal van een overbekend telefoonnummer van een hulplijn bij geestelijke nood is spreekwoordelijk.

Nu is de doelgroep van het Boekenweekgeschenk vanzelfsprekend het grote (lees)publiek. In zoverre is de keuze wel weer begrijpelijk. Een leuk Boekenweekgeschenk, maar voor mij zeker niet een topper zoals anderen op internet beweren.