Thomas Heerma van Voss: Bowlen in Philadelphia

 Uit de serie “Literaire Juweeltjes” zijn hier al diverse boekjes besproken. Tot de toppers daarin behoorden onder meer “Ik en mijn mobiel” van René Appel, “Zo moeten mensen zijn” van Jeroen van Merwijk, “Dalurenkaart” van Levi Weemoedt, “Herinneringen van een zeemeermin” van Ineke Riem en “Meester Jacobson” van Tim Krabbé.

Onlangs kocht ik bij een boekhandel in Ridderkerk een fiks aantal Literaire Juweeltjes die ik nog niet had (gelezen). Omdat het thrillerdebuut “Ultimatum” van de broers Daan en Thomas Heerma van Voss destijds zeer in de smaak viel, ging ook het Juweeltje van september 2020 “Bowlen in Philadelphia” van Thomas Heerma van Voss mee naar huis.

Nu is het schrijven van een kort verhaal een kunst apart die lang niet alle gerenommeerde schrijvers verstaan. Velen wagen zich er ook niet aan. Het boekje van Thomas is een afknapper voor mij. Het verhaal is flinterdun en er wordt ettelijke malen schuttingtaal in gebezigd. Nu is de verruwing van het taalgebruik heden ten dage helaas wijd verbreid, maar het is in geschrift slechts bij uitzondering functioneel. En dat was het in dit boekje zeker niet.

Het moest een keer gebeuren: dit Juweeltje belandt vandaag bij het oud papier.