Toon Hermans leeft voort

Door een schitterend filmpje –in haar altijd mooie taalgebruik een EerbeToon- van De Perkamentdichter Kimm Mulder werd ik wakker geschud. Het is vandaag exact 25 jaar geleden dat Toon Hermans overleed. Bij de hedendaagse jeugd zal hij nauwelijks bekend zijn, vrees ik. Maar voor ontelbare anderen is hij onvergetelijk. Hij was, zoals men vroeger zei, één van de grote drie als het over cabaretiers ging. Voor wie dat niet weet: de andere twee waren Wim Sonneveld en Wim Kan.

Voor mij stond Toon onbetwist op nummer één. Zijn vele onemanshows waren van een onovertroffen kwaliteit. Toon combineerde op een unieke manier schijnbaar onnozele humor met momenten van échte diepgang. Zijn geschreven werk is zeer het lezen waard. In 2020 zei ik dat hier in “Humor is een manier van overleven”, en in 2024 kwam het fraaie boekje “Een versje voor jou” van Toon aan bod.

In de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw heb ik Toon diverse malen in het theater gezien. En dat was steeds genieten in hoofdletters. Met zijn mimiek en bewegingen had hij de zaal al plat voordat er ook maar één woord was gesproken. Vele van zijn onnavolgbare sketches zitten blijvend in mijn geheugen. Ik noem slechts “Snieklaas”, “De ornitholoog”, “De voorzitter opent” en “De voorzitter van Ons Genoegen”. Die laatste twee zijn hieronder te zien. Voor de liefhebbers: op YouTube is nog aardig wat van Toon terug te vinden.

Sommige teksten van Toon zitten ook muurvast in mijn geheugen. Als het over de broer van iemand gaat –ik heb overigens alleen maar zussen- piept bij mij steevast het zinnetje “mijn broer die zelf banketbakker is” op.