Max van Olden: De juiste man

Max van Olden, in het dagelijks leven advocaat, won met zijn eersteling “Lieve edelachtbare” de Schaduwprijs 2016. Dat is de pendant van De Gouden Strop, maar dan louter voor debuutthrillers.

Zijn tweede thriller “De juiste man” kent als hoofdpersoon de advocaat Oscar Seefelt. Deze houdt zich in 2016 in een eenmanspraktijk bezig met voornamelijk routinematige zaken. Toen Oscar twintig jaar eerder in een groot kantoor op weg was naar de partnerstatus in de maatschap, maakte een dramatische gebeurtenis niet alleen op bijzondere wijze een einde aan die carrière maar ook aan het geluk in zijn privéleven.

Sedertdien is hij vervuld van wraakgevoelens jegens de veroorzaker van al deze ellende, maar die bleek aalglad en ontsprong vooralsnog de dans.

Als in 2016 een cliënte met een arbeidsrechtelijk probleem zich meldt in zijn praktijk, ziet Oscar zijn kans schoon om alsnog wraak te nemen op zijn plaaggeest. Hij spant zelfs samen met die cliënte teneinde de betrokkene volledig onderuit te halen.

Dan vinden er enkele nieuwe drama’s in de directe omgeving van Oscar plaats die de wraakneming drastisch compliceren. Er ontstaan boeiende verwikkelingen vooral nadat Oscar een complex plan heeft bedacht om zijn voornemen alsnog te kunnen volvoeren. Zijn secretaresse Marjet ontplooit intussen eigen initiatieven die hem in de wielen dreigen te rijden.

De afloop van het verhaal is even onverwacht als fraai.

Max van Olden heeft een vaardige en soepele pen. Zijn woordgebruik en zinnen zijn glashelder en ongecompliceerd waardoor het lezen van het verhaal een waar genoegen is. De belangrijkste karakters krijgen de nodige diepgang en de menselijke verhoudingen zijn even herkenbaar als soms complex. De sfeerbeschrijvingen zijn prettig gedetailleerd en van niveau. Het basisgegeven van het boek staat garant voor een uitdagende plot. Van Olden heeft die goed uitgesponnen. En daarmee is een boeiend verhaal ontstaan over persoonlijke drama’s, rouw, wraak, tegenslagen, vriendschap, ambitie en nog meer. De auteur houdt de lezer scherp met kleine, niet zelden subtiele wendingen.

Bij tijd en wijle komen mooie zinnen voorbij, soms van een kernachtige en krachtige eenvoud. Zo beschrijft hij een bepaalde advocaat in een auto als “een ego in blik”. Een bekend beeld, kijk maar om je heen op de weg.

En tegen het einde van het boek is een naargeestige veel voorkomende waarheid aldus verwoord:

“…. De overtuiging dat iedereen op deze aardbol uitsluitend bezig is zijn eigen hachje te redden en dat niemand ooit bereid is fouten toe te geven en spijt te betuigen.”

Behoudens een enkele persoonsverwisseling is het boek foutloos, en ook dat is een compliment waard.

“De juiste man” krijgt vier flonkerende sterren.