Boekrecensies van Charles Kuijpers

 In “Het spel van leugens” van Anna West vindt een voortdurende psychologische strijd plaats tussen de echtelieden Peter en Eva Ackerman. Peter is als ambitieuze politicus opgeklommen tot het ministerschap van Justitie. Voor zijn werk moet alles wijken. Op de weinige momenten dat hij thuis is, gedraagt hij zich jegens zijn echtgenote als een dominante man met dictatoriale en manipulatieve impulsen. Eva heeft een kunstgalerie.  Zeventien jaar geleden is hun zoontje Aron van twee jaar oud op bizarre wijze om het leven gekomen. Omdat onderzoek destijds naar de schuldvraag de politieke ambities van Peter ernstig zou kunnen schaden, heeft het paar een ontvoering van Aron geconstrueerd en het stoffelijk overschot van Aron verdonkeremaand. Alleen zij beiden weten van de toedracht, althans … En dan staat zeventien jaar later plotseling een negentienjarige jongeman aan de deur die beweert dat hij Aron is. Er is een treffende gelijkenis met Peter maar Eva is ervan overtuigd dat de jongen niet

Héél lang heeft het op de stapel nog te lezen boeken gelegen. Recent verschenen boeken kregen om diverse redenen steeds voorrang. Maar nu was het dan zo ver, de roman “Dit is mijn hof” van de Vlaamse schrijver Chris De Stoop kwam aan de beurt. Het verhaal is in belangrijke mate autobiografisch. Boerenzoon Christian, de ik-persoon in het boek, vertelt in geuren en kleuren over het leven op de boerderij van zijn broer en moeder in de Zaligempolder. Die ligt in België enkele kilometers ten zuiden van de befaamde Hedwigepolder in Zeeuws-Vlaanderen waarover enkele jaren geleden veel te doen was. De Stoop schrijft in prachtige bewoordingen over het gebied. Het is er nu wonderlijk stil achter de hoge, groene Scheldedijk. Zo nu en dan glijdt een tractor voorbij. Achter mij een varend flatgebouw van containers. Vanaf de dijk ligt de Hedwige aan je voeten. Een typisch Zeeuwse polder, met zijn lage horizon en hoge luchten. De verte komt weer in mijn hoofd. Door een blauwe spleet in het wolk

 Angela Marsons heeft in Engeland al dertien thrillers met als hoofdpersoon rechercheur Kim Stone op haar naam. Ze worden aldaar zeer goed verkocht. De eerste, “Silent scream”, verscheen in 2015. De productiviteit van Marsons is daarmee ongekend hoog. Haar eersteling verscheen in januari 2020 in Nederland als “Stille schreeuw”. De proloog speelt zich af in 2004 in Rowley Regis in de Engelse streek Black Country die in de buurt van Birmingham ligt. Daarna gaat het boek verder in het heden dat heel handig niet van een verdere tijdsaanduiding is voorzien. Er wordt een vrouw in bad vermoord. Rechercheur Kim Stone is een jonge kordate vrouw die motor rijdt en zich alleen in een auto verplaatst als dat niet anders kan. Zij gaat op onderzoek als een huis in brand staat. Opmerkelijk genoeg blijkt dat het huis waar de moord heeft plaatsgevonden. De moordenaar wil kennelijk meteen aandacht voor zijn daad trekken, het gaat niet om het wissen van sporen. In Bryant die haar steeds met “baas” aa

Van de zes genomineerde boeken voor de Librisprijs 2020 zijn winnaar “ Uit het leven van een hond ” (4*) van Sander Kollaard, “ Vallen is als vliegen ” (5*) van Manon Uphoff en “ Zwarte schuur ” (5*) van Oek de Jong hier al besproken. Thans is de beurt aan de vierde genomineerde,   “Liefde, als dat het is” van Marijke Schermer.  Het verhaal gaat in hoofdzaak over relatieproblemen in diverse vormen. David was twintig jaar getrouwd met Terri. Zij voelde zich “bekneld” in hun huwelijk en heeft hem verlaten. “En hij voelt een intens medelijden met zichzelf, daar zit hij dan, altijd zijn best gedaan, alles goed gedaan.” Hun twee dochters Krista en Ally wonen bij David. Ze kunnen vrij goed met elkaar opschieten en hebben door een toevallige ontdekking van een zeer beladen en vrijmoedige conversatie niet onbegrijpelijk een grote aversie tegen hun moeder opgebouwd. Ofschoon ze bij moeder in haar nieuwe woning welkom zijn, komt het daar nauwelijks van. Krista is een soms nukkige puber en

Jonathan Rowson is een sterke Schotse schaakgrootmeester. Hij is driemaal in successie (2004-2006) kampioen van Groot-Brittannië (een zeker toentertijd zeer sterke schaaknatie) geweest. Op zijn top in 2005 had hij een respectabele elorating van 2599. Hij stond toen op plaats 139 van de wereldranglijst. Daarna heeft hij zijn schaakactiviteiten sterk verminderd ten gunste van zijn gezin en zijn wetenschappelijke carrière. Rowson is gepromoveerd filosoof en een vooraanstaand wetenschapper. “De juiste zet” verscheen in mei 2020 met als ondertitel “Wat schaken je leert over het leven”.   Het boek telt acht hoofdstukken die elk zijn onderverdeeld in acht onderwerpen. Dat is natuurlijk geen toeval. Een schaakbord telt acht rijen of lijnen (horizontaal respectievelijk verticaal), en die hebben elk acht velden. Rowson schrijft in soms zeer diepgaande taal over wat schaken een mens kan brengen in zijn leven. Vele onderwerpen passeren de revue. Slechts enkele ervan komen hier kort aan bod.