Marjan van den Berg: Ze is de vioolmuziek vergeten

In het fraai uitgevoerde boekje “Ze is de vioolmuziek vergeten” beschrijft de gelouterde journaliste en schrijfster Marjan van den Berg op prachtige, respectvolle en ontroerende wijze het aftakelingsproces van haar moeder. “Mam” leed aan de zoals bekend onomkeerbare en ongeneeslijke ziekte van Alzheimer ofwel dementie.

Het boekje is opgedragen aan Irene, de begin dit jaar overleden zus van Marjan, die ook een belangrijk aandeel had in de begeleiding van mam in de zware en ontluisterende periode van eerste tekenen van dementie via opname in een tehuis tot het overlijden.

Het intro van het boekje bezorgt de lezer al meteen kippenvel:

“Zouden wij ook, later..?” Angstig kijkt mijn zusje me aan. Ik moet het maar opschrijven nu mijn herinnering nog zo helder is. Je weet maar nooit. (blz. 6)

 Marjan is een uitstekende schrijfster. Haar taalgebruik is steeds niet alleen onberispelijk maar ook van een stille soms bijna poëtische schoonheid die desalniettemin is gestoeld op korte kernachtige zinnen zonder complexe woorden. De personen komen in ijltempo tot leven en de sfeerschetsen zijn voortreffelijk.

Het lastige onderwerp “dementie” wordt even indringend als zorgvuldig behandeld. De rol van en de impact op echtgenoot, kinderen en kleinkinderen komen genuanceerd aan de orde. Ook de buitengewoon ingewikkelde euthanasieproblematiek bij dementerenden passeert terloops de revue.

“Mijn hele zondag is goed. Voor het eerst sinds maanden noemt ze me bij mijn naam. Dat is wat.” (blz. 96)   

Marjan van den Berg heeft met échte liefde voor haar moeder, maar ook voor haar andere familieleden, een waarlijk schitterend verhaal geschreven over een zware periode in haar en hun leven. Het boekje is oorspronkelijk geschreven in 1994, en is met recht getypeerd als een monument van een dochter voor haar moeder. De nu besproken achtste druk is tevens een ontroerend monument voor haar recentelijk overleden zus.

“Ze is de vioolmuziek vergeten” verdient vijf flonkerende sterren.