Hilde Vandermeeren: Pas op voor de buren

De Vlaamse schrijfster Hilde Vandermeeren heeft een glanzende staat van dienst als auteur. Na een groot aantal kinderboeken begon zij in 2013 met verve aan het schrijven van thrillers. Een respectabele en succesvolle rij staat inmiddels op haar naam. De titels “Als alles duister wordt”, “De toeschouwers” (4*), “Stille grond” (4*), “Scorpio” (4*) en “Schemerzone” (5*) klinken voor de thrillerliefhebbers zeer vertrouwd.

Recentelijk verscheen de zesde thriller van Hilde met de intrigerende titel “Pas op voor de buren”. Hoofdpersoon is thrillerschrijfster Ruth die samen met haar vriend Matthew in een doodlopend straatje een afgelegen cottage bewoont. In het bos achter dit huis ligt een blokhut waar zij zich regelmatig terugtrekt voor het schrijven van haar tweede boek. Na de verschijning van haar eerste boek, een bloedige thriller, lijdt Ruth aan schrijversmoeheid (tegenwoordig moet dat kennelijk writer’s block heten).

Haar vader en moeder zijn op gruwelijke wijze om het leven gekomen. Moeder was psychiatrisch patiënte en was altijd bang voor de buren die haar gezin volgens haar allerlei vreselijke dingen aan wilden doen. Ruth wordt bang dat ze aan hetzelfde syndroom lijdt als haar moeder. Dat gevoel wordt versterkt door bezwarende, mogelijk realistische verhalen over haar buren in het straatje waar ze woont.

Als er vervolgens allerlei onverklaarbare dingen gebeuren in haar huis en haar directe omgeving, wordt Ruth langzaam maar zeker paranoïde. Ze is niet meer in staat om fictie van werkelijkheid te onderscheiden. Datzelfde geldt voor de lezer.

“Dat u er juist nu vandoor wilt gaan. Zou het niet kunnen dat u wegvlucht voor datgene wat aan de oppervlakte kan komen? “

Hilde Vandermeeren heeft een fraaie penvoering en een afgewogen, aangename schrijfstijl. Haar woordgebruik is helder, beeldend en toegankelijk. In kort bestek weet zij de lezer het verhaal in te trekken om deze vervolgens niet meer los te laten tot en met de epiloog.

In “Pas op voor de buren” vraagt de lezer zich voortdurend af wat er echt is en wat niet. Af en toe slaat zelfs de verwarring toe, maar wel in positieve zin. Het blijft tot de ontknoping volstrekt onduidelijk hoe de plot in elkaar zit. 

En als die dan duidelijk lijkt, komt er nog een epiloog met een enorme uitsmijter die alles op zijn kop zet en de lezer met vragen achterlaat. Die kunnen naar believen worden ingevuld. Elk antwoord is goed. Ook aan het eind van het boek blijft de vraag: is het fictie of werkelijkheid?

Ook al zijn de afloop van het verhaal en het handelen van de geesteszieke dader fraai geconstrueerd, de plot zal voor sommige lezers nét iets te vergezocht zijn. Aangetekend wordt daarbij dat het de vraag is of iets nog wel té vergezocht kan zijn. De wereld zit immers vol met gestoorde mensen. 

Kijk goed om je heen en pas daarbij (ook) op voor de buren J .

Het boek van Hilde Vandermeeren is (alweer) zeer goed en verdient vier stralende sterren.