Toni Coppers: Stil bloed

De Liese Meerhout-thrillers van de Vlaamse auteur Toni Coppers vormen heerlijk leesvoer voor de liefhebber van fraai afgewogen taalgebruik. En inhoudelijk zijn ze ook alleszins de moeite waard !

Deel 14 “De jongen in het graf” kreeg op 14 juni 2018 alhier de kwalificatie “briljant”. Een uitlating die ik in recensies hoogst zelden bezig. Onvermijdelijk gaan zoveel mogelijk boeken uit de serie aan bod komen, ze zijn zó goed.

Deel 5 in de serie is “Stil bloed”. Als in Oostende de directeur van het VLIZ (Vlaams Instituut voor de Zee) Tom Franssen wordt vermoord, gaat Liese Meerhout –inmiddels 37 jaar en commissaris bij Moordzaken- vanuit Brussel deze misdaad onderzoeken, omdat de modus operandi sterke gelijkenis vertoont met een drie maanden eerder gepleegde moord in Ukkel op journalist Arnold Caestecker.

“Iedere zaak die je onderzoekt, is een extra rimpel onder je oogleden. Iedere zaak is wat meer eelt op je ziel.”

Liese heeft intussen een vaste liefdespartner, maar hun relatie staat sterk onder spanning vanwege een onverwachte gebeurtenis. Partner Simon de Vere is druk doende in Oostende met het organiseren van een grote kunsttentoonstelling.

In die kustplaats krijgt Liese het al snel aan de stok met de tirannieke commissaris Thierry Coleyne die niets nalaat om de mensen in zijn omgeving te kleineren en dwars te zitten. Hij is extra vervelend tegen vrouwelijke collega’s. Maar Liese is voor geen kleintje vervaard en weet met subtiele middelen Coleyne op zijn plaats te zetten. En dat blijkt geen sinecure.

Liese werkt bij het onderzoek samen met hoofdinspecteur Lino Borms en inspecteur Luk Blomme. Ze ontmoet ook politiearts Vandevelde die uitblinkt in de zwarte humor. 

Als Laura Magits, de negentienjarige dochter van een grote sponsor van de tentoonstelling van Simon, verdwijnt raakt het speurwerk in een nerveuze stroomversnelling omdat er aanwijzingen zijn dat er grote tijdsdruk is.

Mede met hulp van de markante hoogleraar antropologie Renaat Vlezer wordt uiteindelijk de sleutel gevonden tot de oplossing van de misdaden. De diepere achtergrond blijkt in een oud drama te liggen.

Het daverende slotakkoord heeft een onverwacht en vrij aangrijpend einde. Dat roept vragen op over de emotionele verwerking ervan in een volgend boek.

Over de schrijfstijl van Toni Coppers is al vaak de loftrompet gestoken. Ook voor “Stil bloed” is er niets dan lof. De recensies van de boeken van Coppers beginnen daarom eentonig en eenvormig te worden. De schrijver is als bijna geen ander in staat in korte tijd de lezer volledig in te palmen. Loslaten is er daarna niet meer bij. De sfeertekeningen zijn zó natuurlijk dat je je temidden van de gebeurtenissen waant. De plot is origineel, niet heel erg ingewikkeld en toch verrassend. 

De ontwikkelingen in het privéleven van hoofdpersoon Liese Meerhout zijn onderhoudend en mooi afgewogen. Zij is zeer vasthoudend, maar ook menselijk en empathisch, en vele lezers zullen haar figuurlijk in de armen sluiten.

De oudere thrillers van Toni Coppers hadden al meteen een constante hoge kwaliteit. Hij kan vermoedelijk rekenen op een grote schare trouwe fans. Ik ben er daar een van geworden, reeds door de laatste twee boeken uit de serie “Nooit meer alleen” en “De jongen in het graf”.

“Stil bloed” verdient vier dikke sterren.