Lars Kepler: Jager

Zojuist is "Lazarus", de nieuwe thriller van Lars Kepler verschenen. Als inleiding op de binnenkort hier te verschijnen recensie plaats ik nu de recensie uit 2017 van het voorlaatste boek van dit duo.

Het Zweedse echtpaar Ahndoril-Coelho heeft een ijzersterke serie thrillers neergezet met als hoofdpersoon de aansprekende politieman Joona Linna en de geheim agente Saga Bauer.

“Jager” is het zesde deel in de serie waarvan de delen overigens prima zelfstandig te lezen zijn. De lezer mist dan wel de ontwikkeling van de hoofdpersonages doch dat is te overkomen.

“Hypnose” (3*), “Contract” (4*), “Getuige” (5*), “Slaap” (5*) en “Stalker” (4*) gingen aan het nu te bespreken boek vooraf.

Het verhaal begint met een scène waarin de luxe callgirl Sofia Stefansson bij haar beroepsmatige bezoek aan een hooggeplaatste politicus door deze in een door haar ongewenste positie wordt gelokt. In benarde omstandigheden wordt zij gered door een mysterieuze moordlustige man.

Dan komt de bloedmooie agente van de Säpo (de geheime dienst) Saga Bauer op het toneel. Met haar collega’s Verner Zandén en Janus Mickelsen voert zij de eerste slagwisselingen met onaangename personages.

Joona Linna was in het vierde deel “Slaap” spoorloos verdwenen. Hij blijkt vanwege een door hem gepleegd misdrijf twee jaar in de gevangenis te hebben doorgebracht. Nu wordt hij ingezet voor een geheime opdracht en voorwaardelijk vrijgelaten.

Een seriemoordenaar slaat enkele keren toe, zijn slachtoffer krijgt vrijwel steeds een kinderliedje te horen alvorens op beestachtige wijze te worden omgebracht volgens een bepaald patroon. Het liedje gaat over tien konijntjes en doet onwillekeurig denken aan de “tien kleine negertjes” van Agatha Christie.

Uiteindelijk ligt de sleutel in een gebeurtenis van dertig jaar eerder op de elitaire kostschool Ludviksberg. Rond bladzijde 420 weet de lezer wie de dader is, doch er volgt nog een bloedstollende finale van 120 bladzijden.

Lars Kepler heeft een fenomenale schrijfstijl. Mede doordat voortdurend de tegenwoordige tijd wordt gehanteerd, trekt het verhaal als een film aan de lezer voorbij. De beschrijvingen van de gebeurtenissen en personages zijn beeldend en diepgaand. De lezer hoeft zich nauwelijks in te spannen omdat het verhaal in kernachtige taal met korte zinnen is geschreven. De lijn in het verhaal is gemakkelijk te volgen, mede door de korte hoofdstukken. De plot is fraai geconstrueerd en wordt mooi uitgewerkt.

Een punt van kritiek dat bij het vorige boek “Stalker” al speelde, geldt ook voor “Jager”.

De moordscènes zijn tamelijk gruwelijk en behoorlijk tot in detail beschreven. Daar houden lang niet alle lezers van. Wellicht hadden zij wat minder expliciet beschreven kunnen worden.

Ook de ontegenzeggelijk spannende ontknoping gaat gepaard met een forse portie geweld. Voor sommige lezers teveel van het goede.

Daardoor werd het aanvankelijk euforische gevoel over de kwaliteit van het verhaal en de plot enigszins bijgesteld.

“Jager” is hoe dan ook een waardige opvolger van “Stalker” en heeft wederom de constante hoge kwaliteit van de boeken van Lars Kepler.

Het boek verdient vier heldere sterren.