Gerard Nanne: Dodenmis

De thrillers van Gerard Nanne blijken keer op keer zeer lezenswaardig. Zie de recensies van “Lonely boy”, “Op zoek naar Dawid” en “Vergelding”.

“Dodenmis” is het vijftiende deel in de serie van thans maar liefst achttien thrillers van Nanne. En opnieuw is het een boeiend verhaal. Het begint met enkele scènes in 1943 met de twee stellen Miriam en Martin, en Leentje en Peter.

Dan verplaatst het decor zich naar 2013. Onderzoeksjournalist Wilfred Krombach wordt door een buurman dood aangetroffen in zijn tuin. Hij is koelbloedig vermoord met een enkel schot. Het vaste Hoornse rechercheteam van hoofdinspecteur Jillian Blom met inspecteurs Paula van Es en Felix Winner bijt zich vast in de zaak. Aanvankelijk met weinig resultaat, want het is volstrekt onduidelijk met welk onderzoek Krombach bezig was en of dat een motief voor de moord kan hebben gevormd. De rechercheurs spreken Wilfreds zus Cindy van Kemenade en haar man Hans die een gespannen verhouding met Wilfred hadden.

Wilfreds vriendin Annika blijkt naar Zwitserland te zijn vertrokken. Hij had kort voor zijn dood een korte affaire met zijn voormalige studente Cora Veldman die vervolgens spoorloos blijkt. Heftige gebeurtenissen rijgen zich aaneen. Een (zelf)moord en een tweetal moorden maken het onderzoek extra complex, de sporen lopen lange tijd vast.

Prachtige karakters worden geïntroduceerd en beeldend tot leven gebracht. Zo verschijnen onder meer de hoogbejaarde Marleen de Waard met een verzetsverleden, de huismeester van haar appartementencomplex Robert van der Valk, de in Zwitserland woonachtige, ter plaatse in hoog aanzien staande  invalide bejaarde Carl Hommers en diens rechterhand Thomas Reich ten tonele. De speurtocht brengt Felix Winner naar Zwitserland waar hij intrigerende collega’s ontmoet, zoals de commissaris Von Raven, een waarachtige bullebak, en de charmante Suzie Wertheim die voorzichtige warme gevoelens bij Felix losmaakt.

De plot heeft een bijzondere ontknoping die de lezer duidelijk maakt dat wrok uit een diep verleden soms onuitwisbaar is. De slotscène sluit mooi aan bij de titel van het boek.

Ook met “Dodenmis” heeft Gerard Nanne weer een pareltje afgeleverd. Zijn schrijfstijl is fijnzinnig en plezierig, de plot is fraai gecomponeerd en zoals ook in zijn andere boeken is het vaste team van rechercheurs aansprekend. De aandacht voor privéontwikkelingen van de speurders is afgewogen. 

Over het verhaal niets dan goeds. Het is origineel en de gebeurtenissen en dwarsverbanden zijn mooi verweven. Heden en verleden spelen de hoofdrol, maar verwarrend is het nooit.

Het is jammer dat de eindredactie van het boek nogal wat steken heeft laten vallen. Een zo goede schrijver als Gerard Nanne verdient dat niet. Wat hij wel verdient, is een groot en toegewijd lezerspubliek. Zijn boeken zijn zeer goed.

Zo ook “Dodenmis”, dat vier stralende sterren verdient.