Toni Coppers: Het vergeten meisje

“De serie thrillers van de Vlaamse auteur Toni Coppers met als middelpunt de beminnelijke, zelfbewuste, daadkrachtige en intrigerende commissaris van politie Liese Meerhout is van ongekend hoog niveau.”

Dat was de aanhef van de recensie van “De genezer”, het vorige boek van Coppers. Deze siert nu tot mijn genoegen de binnenkant van de achterflap van de nieuwe, zestiende thriller rond Liese Meerhout met de titel “Het vergeten meisje”.

Als vanzelfsprekend waren de verwachtingen weer hooggespannen. De auteur heeft de lat in deze serie hoog gelegd en steeds hoog kunnen houden, een prestatie van formaat. Slaagt hij daar wederom in?

Het eerste hoofdstuk kent enkele zeer verschillende scènes. De jonge in Sint-Truiden werkzame wijkagente Camila Bonardo treft in het gehucht Kelsbeek in een woning een bloedbad aan. Ze raakt direct volledig in shock.

Tegelijkertijd is haar vriendin Liese Meerhout met haar uit eerdere boeken bekende collega’s hoofdinspecteur Nouredinne Naybet en inspecteur Laurent Vandenberghe in Antwerpen als meter bij de babyborrel van Maite Coninckx, het hoofd van het gerechtelijk laboratorium. Liese raakt vertederd door haar petekind Quinten.

Intussen is hoofdinspecteur Michel Masson, een van de vaste karakters in de serie, op bezoek bij zijn partner Nelle Sandberg die een zwaar ongeluk met de fiets heeft gehad. Masson raakt in het ziekenhuis bevriend met “lotgenoot” Alec Neuville wiens huishoudster en beste vriendin Irena in coma ligt. Naast gesprekken spelen beide mannen als tijdverdrijf ter plaatse schaakpartijen. Neuville is een opmerkelijke man met uiterlijk en eigenschappen die tegenstrijdig lijken.

De geestestoestand van agente Camila is leidend en lijdend in het verhaal. Zij krijgt therapie bij Edel Brakke die met korte hypnosesessies een diep verborgen trauma uit de jeugd van Camila blootlegt. Gaandeweg komt Camila achter de harde waarheid van een vreselijke, nimmer opgehelderde gebeurtenis die haar leven drastisch veranderde. 

Het team van Liese Meerhout heeft een zware kluif aan het oplossen van een oud, bijna verjaard misdrijf én het voorkómen van een dreigende nieuwe moord in de directe omgeving. Dat lukt ternauwernood al vallen er wel enkele andere slachtoffers.

Zoals steeds heeft Toni Coppers weer fraai bemeten aandacht voor het privéleven van diverse hoofdrolspelers. Liese Meerhout en Matthias Sandberg vormen meer en meer een hecht koppel, zij het dat hun beider drukke beroepswerkzaamheden hun relatie sterk beïnvloeden. Lieses moeder krijgt het steeds moeilijker door een groeiend probleem.

De inmiddels zestigjarige intellectueel Michel Masson is een prachtig karakter. De lezer zal intens met hem meevoelen als hij aan het einde van het verhaal bekropen wordt door grote twijfels over zijn beoordelingsvermogen.

Toni Coppers weet met kleine middelen in sneltreinvaart een boeiend verhaal op te bouwen met veel aandacht voor detail. De sfeerschetsen zijn natuurlijk en geloofwaardig en de personages –zowel de vaste als de passanten- zijn zonder uitzondering mooi uitgediept. Er komen nogal wat personen voorbij maar dat gaat nimmer ten koste van de helderheid van de verhaallijnen.

Het woordgebruik is even eenvoudig als krachtig. Het verhaal is heerlijk gelardeerd met Vlaamse woorden welker betekenis ook voor de Nederlandse lezer terstond duidelijk is. Grappig is dat Coppers hoofdinspecteur Masson bij zijn werk laat stoeien met enkele onbekende, vergeten woorden en die dan vervolgens fijnzinnig even verderop in het verhaal verwerkt.

“Het vergeten meisje” is een rasechte psychologische thriller. De plot is zoals altijd goed geconstrueerd. Er is één wel wat onwaarschijnlijke toevalligheid in het verhaal, doch die vervult vervolgens toch weer een wezenlijke functie in een belangrijk zijlijntje dat de lezer tot nadenken stemt.

Het is Toni Coppers alweer gelukt de hoge kwaliteit van zijn boeken vast te houden. “Het vergeten meisje” is een zeer goed boek en krijgt derhalve vier flonkerende sterren.

Hoe eentonig dat bij hem inmiddels ook klinkt …