Sandrone Dazieri: Dood de Koning

De Italiaan Sandrone Dazieri schreef een thrillertrilogie waarvan de eerste twee delen “Dood de Vader” (2015) en “Dood de Engel” (2017) zeer in de smaak vielen bij de liefhebbers. 

In juni 2019 verscheen het sluitstuk “Dood de Koning”.

Als vanzelfsprekend is wederom de hoofdrol weggelegd voor de intussen vijfendertigjarige, intrigerende politieagente Colomba Caselli. Zij is na de uiterst gewelddadige confrontatie aan het slot van deel twee met de griezel Leo Bonaccorso waarmee dit boek start als bruggetje, uit de roulatie als agente. Begrijpelijke psychische problemen beheersen haar leven: ze stond aan het randje van de dood en overleefde ternauwernood de ontmoeting met Leo, en haar (platonische) vriend Dante Torre werd daarbij ontvoerd.

De speurderszin van Colomba wordt weer aangewakkerd als zij in de tuin van haar geïsoleerd liggende woning in Mezzanotte een jongen vindt die onder het bloed zit en zich hult in stilzwijgen. Al snel blijkt dat de ouders van deze Tommy Melas op gruwelijke wijze zijn vermoord. Colomba is vastbesloten de dader te vinden. Bij haar speurtocht heeft ze Dante als profiler en rechercheur hard nodig maar hij is spoorloos. Het wordt een zware opgave voor Colomba. 

De ontmoeting met inspecteur Lupo van de carabinieri op de plaats delict van de dubbele moord brengt meteen al de nodige onderlinge spanningen teweeg. De aanwijzingen dat Leo Bonaccorso weer in beeld komt, vergroten de problemen van Colomba. Leo is een nietsontziende en zeer geslepen crimineel die al vele doden op zijn geweten heeft.

Dokter Pala, de psychiater van Tommy en zijn opmerkelijke secretaresse, chef van de Romeinse recherche Marco Santini, politieagente Martina die iets afschuwelijks meemaakt, Aleksander Belyy, Marina’s vriend Loris, en commissaris Esposito zijn de belangrijkste van de vele karakters die het verhaal bevolken. 

Diverse gewelddadigheden met niet zelden extreem geweld leiden tot vele slachtoffers. De ontrafeling van de plot is ontegenzeggelijk heel bijzonder, maar ook wel vergezocht.

De schrijfstijl van Sandrone Dazieri behoeft geen krans. Door zijn onberispelijke en heldere taalgebruik ontrolt het verhaal zich welhaast als een film. Dat was in de twee eerdere delen “Dood de Vader” (4*) en “Dood de Engel” (5*) ook al zo. Daarmee is ook “Dood de Koning” zonder meer een lezenswaardig boek. Het is desgewenst als standalone te lezen, maar het borduurt zodanig voort op de eerdere delen dat lezing daarvan toch wel aanbevelenswaardig is.

Na de briljante cliffhanger aan het slot van deel twee die in dit boek als eerste korte hoofdstukje met als titel “Eerder” wordt herhaald, zal dit boek vervolgens niet iedere lezer evenzeer kunnen bekoren. Er is een hoge mate van concentratie nodig om de draad van het verhaal niet te verliezen. Voorts zijn er erg veel personages, de samenhang is lang niet altijd even duidelijk, er is (te) veel en ook extreem geweld, er zijn vele vreemde toevalligheden en onwaarschijnlijkheden, en de afloop is even opmerkelijk als wel héél vergezocht.

De (potentieel) vele liefhebbers van de boeken van Sandrone Dazieri kunnen zeker ook met het derde deel hun hart ophalen. Het blijft uiteraard een kwestie van smaak, maar het hoge niveau van de vorige twee delen is niet gehaald.

“Dood de Koning” staat met zijn 402 bladzijden wel garant voor vele uren leesgenoegen en krijgt drie sterren. Die staan nog altijd voor een goed boek.