Rachel Caine: Killman Creek

Na het eerste deel “Stillhouse Lake” van de thrillerserie van Rachel Caine verscheen in september 2019 het vervolg daarop met als titel “Killman Creek”. Het eerste boek eindigde met een daverende cliffhanger waarop het tweede deel naadloos voortborduurt.

Het verhaal start met het onrustbarende gegeven dat seriemoordenaar Melvin Royal uit de gevangenis is ontsnapt. Hij is volkomen gewetenloos en gewelddadig en heeft afschuwelijke halsmisdaden gepleegd. Zijn ex-echtgenote Gina heeft uit bittere noodzaak een nieuwe identiteit aangenomen en luistert naar de naam Gwen Proctor. Zij is met haar beide kinderen Connor en Lanny (ook nieuwe namen) ondergedoken om te ontkomen aan het spervuur van ellendige boodschappen aan haar adres als ware zij het hulpje geweest van een bij toeval ontmaskerde seriemoordenaar.

Nu Melvin onbedoeld weer vrij is en voor de politie ongrijpbaar (b)lijkt, voelt Gwen zich begrijpelijkerwijs bedreigd en opgejaagd, maar ze is ook vastbesloten Melvin desnoods zelf te vinden en uit te schakelen. Om de handen daartoe vrij te krijgen brengt ze haar kinderen onder bij Javier Esparza, de uit het eerste deel bekende kordate exploitant van de plaatselijke schietbaan.

In haar zoektocht krijgt Gwen veel steun van Sam Cade en FBI-agent Mike Lustig. Ze stuiten op velerlei problemen en opmerkelijke personen waarbij het vermoedelijke hackerscollectief Absalom en een puissant rijke man met uiterst arrogante gewoontes een belangrijke rol spelen naast onder meer de sympathieke agente Kezia Claremont en de vreemde snuiter Carl Suffolk. Melvin blijkt ongelooflijk doortrapt en walgelijk manipulatief waardoor Gwen en haar kinderen zich in een schier eindeloze, levensgevaarlijke achtbaan bevinden en de geloofwaardigheid van Gwen regelmatig wankelt.

Zo zegt Lanny op een bepaald moment:

“Ik wil je nooit meer zien. Je bent mijn moeder niet. Ik heb geen moeder.”

Het verhaal komt gaandeweg in een stroomversnelling met zuigende draaikolken waarbij de spanning hoog oploopt. Het draait om een criminele organisatie die zich met weerzinwekkende activiteiten rond extreme afwijkingen van seksueel karakter bezighoudt.

De ontknoping is waarlijk bloedstollend en houdt de lezer tot de allerlaatste bladzijde in haar greep.

Rachel Caine heeft opnieuw een ijzersterke thriller geschreven. Haar woordgebruik en schrijfstijl zijn beeldend en onberispelijk. Het verhaal speelt zich voor je ogen af als in een film, de lezer staat als het ware te midden van de niet altijd even aangename taferelen. Die worden overigens niet echt gruwelijk beschreven.

Het boek is een rechtstreeks vervolg op “Stillhouse Lake” en brengt de fraai geconstrueerde plot tot volle wasdom. Er is veel aandacht voor de psychologische kanten van de karakters en de invloed van de vaak indringende acties op hun geestelijke welzijn.

Gegeven de loop van het verhaal tot nu toe word je erg nieuwsgierig naar de inhoud van het voor februari 2020 aangekondigde deel drie “Wolfshunter River”. Een eventuele cliffhanger is in het nu besproken boek in ieder geval goed verborgen.

“Killman Creek” is een zeer goed boek en krijgt vier extreem helder stralende sterren.

Dit was deel een: