John Marrs: De ware

De Engelse journalist John Marrs beschreef met het in november 2019 uitgekomen boek “De ware” een even fantasierijk als beklemmend en niet geheel ondenkbaar toekomstbeeld rond relatievorming. Het verhaal gaat over het op technologisch-wetenschappelijke basis samenstellen van liefdesparen door een perfecte DNA-match. Dat klinkt heel zwaarwichtig, maar dat is het verhaal zeker niet. 

Het basisgegeven doet denken aan het intrigerende “Het datingbureau” van Lincoln Child uit lang vervlogen tijden.

“De ware” opent met een advertentie van het gigantische bedrijf “Match je DNA”. Daarin staat:

Aangezien 1,7 miljard mensen via ons hun ideale partner al hebben gevonden of bij ons staan geregistreerd, is dit dé manier om De Ware te vinden.

In zeer korte en makkelijk leesbare hoofdstukken worden de rijk gevarieerde hoofdpersonen van het verhaal geïntroduceerd. Achtereenvolgens verschijnen Mandy, die net haar match binnenkrijgt, Christopher, een zeer onaangenaam karakter, Jade, die contact heeft met haar potentiële partner in Australië, Nick, die op het punt staat te trouwen met Sally maar op aandringen van Sally nog even “Match je DNA” gaat uitproberen, en de gelukkige, alleenstaande Ellie, die een groot bedrijf leidt en toch nog op zoek naar een match denkt te gaan. Daarna komen de voortgang van hun leven op het gebied van het vinden van de ware en de vele complicaties daarbij in wisselende, wederom prettig korte hoofdstukken aan bod.

Talloze soms ernstige en soms vermakelijke verwikkelingen houden de lezer voortdurend bezig. De persoonlijke verhalen nemen niet zelden zeer originele en onverwachte wendingen. Zo krijgt de psychopathische Christopher een match met rechercheur Amy, waardoor hij zijn huiveringwekkende activiteiten als een extra uitdaging gaat voelen. Met uitzondering van de verhaallijn rond Christopher die overigens wel zeer opmerkelijk eindigt, zijn de karakters beminnelijk, zij het dat list en bedrog, en drama, ook voorkomen. 

De schrijver is ijzersterk in het scheppen van decorwisselingen waardoor het verhaal steeds boeiend en ook amusant blijft. Er zitten echter wel degelijk ernstige thema’s onder de oppervlakte!

Uit een gesprek tussen Sally en Nick:

Er is maar één oplossing, Nick. Het doet me verdriet om het te zeggen, maar voor mijn eigen bestwil moet ik je laten gaan. Als het ging om iemand anders, die niet je match was, zou ik voor je hebben gevochten, maar tegen de genetica kan ik niets beginnen. Dat is een strijd die ik niet kan winnen.

John Marrs heeft een prachtige verhalende stijl. Zijn woordgebruik is eenvoudig en doeltreffend. In korte tijd komen het wel en wee van de vele hoofdpersonen helder in beeld. Het voortdurend wisselen van het persoonlijke perspectief is dynamisch doch stoort totaal niet. Het kost de lezer geen enkele moeite de afzonderlijke verhaallijnen te blijven volgen. De schrijver brengt op welhaast ludieke (maar dat is het zeker niet!) wijze allerlei relatieproblemen in beeld die in de concrete situaties soms bijzonder verrassend zijn.

Het verhaal van “De ware” is in zeker opzicht wel vergezocht, maar dat hebben we wel vaker gedacht over wetenschappelijke en technologische ontwikkelingen die bij hun aankondiging pure fantasie leken.

Het verhaal eindigt met een regelrechte uitsmijter:

“Je weet wat je moet doen”, antwoordde Ellie. “Op de knop drukken en iedereen weer zijn eigen fouten laten maken.”

“De ware” van John Marrs is een zeer onderhoudend boek dat garant staat voor een flink aantal uren (het telt 397 bladzijden) puur en ongeremd leesplezier.

Het is een zeer goed boek en heeft een perfecte match met vier kraakheldere sterren.