Dov Alfon: Unit 8200

Op de voorkant van het thrillerdebuut “Unit 8200” van Dov Alfon prijkt een citaat uit de Israëlische krant Haaretz: “Alfon neemt het stokje over van John le Carré en de oude meesters van de spionage thriller.” Dat is nogal wat. Gaat de vergelijking met de grote Le Carré op of is dit weer zo’n loftuiting die vooralsnog sterk moet worden gerelativeerd ?

Het toneel van handeling bevindt zich voornamelijk in Parijs. Als kolonel Zeev Abadi van de Israëlische Unit 8200 –een onderdeel van de geheime dienst- aldaar vanuit Israël aankomt, wordt op vliegveld Charles de Gaulle een van zijn medepassagiers ontvoerd. Deze Yaniv Meidan loopt in een jolige bui letterlijk in de armen van een knappe blondine die iemand komt afhalen, en verdwijnt vervolgens spoorloos. De Parijse commissaris Jules Léger onderzoekt met hulp van Abadi de zaak. Al snel blijkt er een groep Chinese geheim agenten met kwade bedoelingen actief te zijn. Er vallen diverse doden, soms bij vergissing, soms opzettelijk, al dan niet als liquidatie. Waar het slagveld om draait, blijft lange tijd onduidelijk.

In wisselende hoofdstukken wordt het toneel verlegd van Parijs naar Tel Aviv en terug. In die laatste plaats wordt veel vergaderd door vertegenwoordigers van diverse onderdelen van de geheime dienst. De beeldschone luitenant Oriana Talmor en het hoofd van de Shabak (dat is de Binnenlandse Veiligheidsdienst) Aluf Rotelmann spelen daarin een hoofdrol. Als blijkt dat medewerker van de Israëlische geheime dienst Vladislav Yerminski in hetzelfde vliegtuig heeft gezeten als Abadi en Meidan, ontwikkelt zich een intrige rond hem.

Aan het slot van het verhaal verschijnt de mysterieuze Chinees Ming die een sleutelrol in de plot heeft.

Dov Alfon heeft zelf bij Unit 8200 gewerkt en woont tegenwoordig in Parijs. Hij is dus ongetwijfeld goed op de hoogte van de werkwijze van de dienst, al zal hij veel daarvan niet mogen openbaren. Hij heeft een vlotte pen en schept aardige sfeerschetsen. De schrijfstijl is lichtvoetig waardoor het verhaal gemakkelijk leesbaar is. Maar… echt spannend is het verhaal beslist niet. Het blijft lange tijd onduidelijk wat de achtergrond is van de gebeurtenissen in Parijs. En als de franje van het verhaal wordt afgehaald, blijft er een tamelijk magere plot over.

Niet erg begrijpelijk althans voor mij zijn de quotes achterop het boek: “Een geweldige spionagethriller” uit de Daily Telegraph en “Ongelooflijk spannend” uit The Times.

“Unit 8200” haalt het niveau van het werk van grootmeesters op dit terrein als Frederick Forsyth, Daniel Silva en John le Carré lang niet. 

Maar goed, het is nog “slechts” een debuut. Alfon wekt wel de indruk tot meer in staat te zijn.

Het is een lezenswaardig boek voor diegenen die, ook al is het een spionagethriller, niet veel spanning en pretentie behoeven. Het gebruik van Israëlische termen had achterwege mogen blijven. Het voegt nauwelijks iets toe. En een vergelijking met John le Carré en de oude meesters gaat in dit stadium volledig mank.

“Unit 8200” krijgt als een bijna goed boek drie bleke sterren.