Ilaria Tuti: De slapende nimf

Het debuut van Ilaria Tuti getiteld “Kind 39” werd in 2018 bejubeld als de Italiaanse thrillersensatie en in Italië door lezers gekozen tot het debuut van het jaar. Dat roept hoge verwachtingen op voor haar nieuwe in januari 2020 verschenen boek “De slapende nimf”. Worden die waargemaakt?

Hoofdpersoon is commissaris Teresa Battaglia, een zestiger met diabetes, beginnende vergeetachtigheid en een trauma uit haar verleden. Aldus past zij in de lange rij van politiemensen in thrillers met wie het nodige aan de hand is.

Teresa is gespecialiseerd in profilering van daders in onopgeloste zaken. Ze wordt geconfronteerd met het schilderij “De slapende nimf” uit lang vervlogen tijden, dat is gemaakt op wel zeer bijzondere en macabere wijze. Met haar medewerker inspecteur Massimo Marini gaat ze op onderzoek uit naar de achtergronden. Een bezoek aan de schilder Alessio Andrian levert niets op.

“Wat er ook gebeurd is nadat hij ‘De slapende nimf’ heeft getekend, hij heeft besloten levend dood te zijn. Hij is een graf dat ademt.”

In terugblikken naar april en mei 1945 wordt een opmerkelijke geschiedenis verteld die aanknopingspunten zou moeten kunnen bieden voor het mysterie rond het schilderij.

Forensisch arts Antonio Parri is Teresa behulpzaam. Hij ontdekt een genetisch verband samenhangend met het plaatsje Val Resia dat de oplossing dichterbij brengt. 

Intussen wordt de werkrelatie van Teresa met de hoofdcommissaris verstoord door een even onverwachte als noodzakelijke vervanging van de functionaris door Albert Lona, een onaangenaam persoon.

Ook het verhaal van pater Georg over gebeurtenissen in 1945 en de hulp van Blanca Zago met haar speurhond Smoky bevorderen de loop van het onderzoek.

Massimo worstelt met onverwachte en massieve privéproblemen die bij hem grote emoties teweegbrengen.   

“De commandant van deze belegering zag eruit als een boon en was nog niet eens een centimeter lang. Zijn kind.”

De aanwijzingen leiden Teresa en Massimo naar Val Resia waar de markante caféhoudster Matriona, kortweg Mat, nieuwe elementen aandraagt. Als een oude man vermoord wordt en de dader een afschuwelijk merkteken plaatst, stapelen de raadsels zich op.

Ilaria Tuti heeft een goede en toegankelijke schrijfstijl. Het woordgebruik is in het algemeen helder, maar af en toe worden metaforen en zinnen gebruikt die wat gewrongen aandoen. De sfeertekeningen zijn goed en ook het landschap van handeling wordt zichtbaar in de gedachten van de lezer. 

De plot van het verhaal begint intrigerend en geruime tijd is de lezer gebiologeerd door de zoektocht naar de verbanden tussen het verleden en het heden. De spanningsboog is evenwel veelal erg laag waardoor het verhaal voor sommige lezers een langdradige indruk maakt.  De ontknoping is opmerkelijk te noemen en nogal vreemd.

Voor doorgewinterde thrillerlezers is de kwalificatie “Italiaanse thrillersensatie” wel wat overtrokken. Het is natuurlijk een eigen mening, maar Ilaria Tuti haalt het met dit boek zeker niet bij de geweldige thrillers van Sandrone Dazieri.

Niettemin is “De slapende nimf” een lezenswaardig en goed boek. Het krijgt drie enigszins bleke sterren.