Marijke Schermer: Liefde, als dat het is

Van de zes genomineerde boeken voor de Librisprijs 2020 zijn winnaar “Uit het leven van een hond” (4*) van Sander Kollaard, “Vallen is als vliegen” (5*) van Manon Uphoff en “Zwarte schuur” (5*) van Oek de Jong hier al besproken.

Thans is de beurt aan de vierde genomineerde,  “Liefde, als dat het is” van Marijke Schermer. 

Het verhaal gaat in hoofdzaak over relatieproblemen in diverse vormen. David was twintig jaar getrouwd met Terri. Zij voelde zich “bekneld” in hun huwelijk en heeft hem verlaten.

“En hij voelt een intens medelijden met zichzelf, daar zit hij dan, altijd zijn best gedaan, alles goed gedaan.”

Hun twee dochters Krista en Ally wonen bij David. Ze kunnen vrij goed met elkaar opschieten en hebben door een toevallige ontdekking van een zeer beladen en vrijmoedige conversatie niet onbegrijpelijk een grote aversie tegen hun moeder opgebouwd. Ofschoon ze bij moeder in haar nieuwe woning welkom zijn, komt het daar nauwelijks van. Krista is een soms nukkige puber en worstelt ook nog met een opkomende genegenheid voor Rafik.

David zoekt op het oog louter fysiek gedreven zijn toevlucht tot Sev, moeder van zoon Hendrik en gescheiden van Ernst. Hun relatie lijkt weinig diepgang te hebben en voornamelijk te zijn gebaseerd op lust. Hetzelfde geldt voor Terri die vrijt met Lucas. De gesprekken tussen beide stellen zijn soms quasi-inhoudelijk maar vaker tamelijk basaal.

De vraag wat liefde nu eigenlijk is, komt af en toe langs. Marijke Schermer heeft daar enkele mooie zinsneden voor klaarliggen.

“Wat is liefde anders dan je bereidheid mobiliseren en een object vinden waarop je je verlangen projecteren kan?”

“… verliefdheid een tijdrovende vorm van waanzin.”

Het verhaal kent een weinigzeggend en onvolledig einde, de lezer blijft achter met de vraag wanneer nu eindelijk de crux komt.

Marijke Schermer heeft een vlotte schrijfstijl. In gemakkelijke bewoordingen brengt ze het problematische leven van de hoofdpersonen David en Terri in beeld. Beiden zijn obsessief bezig met de teloorgang van hun voormalige relatie die zij proberen te verdringen door het najagen en bevredigen van hun primitieve lusten. De vele dialogen zijn niet altijd gemakkelijk te volgen. Niet omdat ze inhoudelijk complex zijn, dat is geenszins het geval, maar omdat je je als lezer er voortdurend rekenschap van moet geven wie aan het woord is.

Opvallend is dat bij de vele reviews op bol.com veelvuldig de loftrompet over het boek wordt gestoken, maar dan wel bijna steeds in één of hooguit enkele zinnen zonder veel onderbouwing.

“Liefde, als dat het is” heeft mij niet echt kunnen boeien. Ik vond de handelwijze van veel karakters nogal primitief. Wellicht heb ik de psychologische diepgang niet goed begrepen of behoor ik niet tot de doelgroep. In ieder geval krijgt het boek hier geen waardering in sterren. 

Onbegrijpelijk voor mij blijft waarom het boek de shortlist van de Librisprijs heeft bereikt.