Angelique Haak: Nooit meer alleen

 

Angelique Haak schreef eerder een serie van drie thrillers met als hoofdpersonen het aansprekende duo rechercheurs Jennifer Brugman en Ricardo de Graaf. Van deze boeken werden “Uitgeschakeld” en “Zwarte ziel” hier eerder besproken. Beide kregen een hoge waardering van vier sterren die staan voor een zeer goed boek.

Enkele dagen geleden verscheen “Nooit meer alleen”, een thriller zonder Jennifer en Ricardo, maar met “zes vrienden, verbonden door een groot geheim”, aldus de cover.

Het verhaal is opgebouwd rond de ik-persoon Emma de Vries, van beroep kindercoach, die in haar praktijk een intrigerend motto heeft, dat ook aan de muur prijkt: “er zijn geen moeilijke kinderen, alleen kinderen die het moeilijk hebben.” 

Na een spannende proloog in 1995 springt het verhaal steeds heen en weer tussen 2019 (het heden) en 1994 (het schooljaar waarin heel veel gebeurt). Als Emma in 2019 een overlijdensbericht in de krant ziet van oud-klasgenote Sara, gaat ze op zoek naar de achtergronden van haar dood op zo jonge leeftijd. Emma en Sara behoorden in het eindexamenjaar 1994/1995 op school tot dezelfde vriendengroep die zich N.M.A. noemde. Deze lettercombinatie staat ook in het overlijdensbericht. De zes vrienden hadden veel last van enkele mannelijke klasgenoten die het gemunt hadden op enkele meisjes, onder wie Emma. Zeer verregaande pesterijen, waarin ook een groepje meisjes een onaangename rol speelde, waren aan de orde van de dag. Emma had daarbij ook nog een zeer moeilijke verhouding met haar alleenstaande moeder die een tamelijk losbandig en immoreel leven leidde. En ze worstelde ook met de geschiedenis rond haar vader.

Onder meer Emma krijgt in 2019 de rechercheurs Jasper Voorhout en Eva Bezemer op bezoek die onderzoek doen naar de achtergronden van de nogal opvallende dood van Sara. Langzamerhand lijkt er meer duidelijk te worden over schokkende gebeurtenissen in 1994. Dan is er een onverwachte, wel zeer bijzondere wending in het politieonderzoek in het heden waardoor de situatie nog meer op scherp wordt gesteld. Als de lezer denkt te weten hoe het zit, volgt een ijzersterke slotwending waardoor alles weer anders blijkt te zijn dan lange tijd  gedacht.

Angelique Haak heeft een gepolijste schrijfstijl met kernachtige zinnen zonder ingewikkeld woordgebruik. De personages in het verhaal en hun achtergronden en relaties zijn mooi gecreëerd en vormgegeven. De sfeertekeningen zijn beeldend en trekken de lezer mee. Er is bij voortduring onderhuidse spanning die op knappe wijze mondjesmaat wordt opgebouwd en gevoed. Vele belangrijke thema’s spelen een rol in het boeiende verhaal, zoals familieproblemen in de breedste zin des woords met her en der gewelddadigheid, ontrouw, kindverwaarlozing, alcoholisme, erfelijke belasting en seksueel geweld.

Een enkel punt is niet geheel geloofwaardig, maar Angelique Haak heeft een fraaie compositie geschapen met een fikse dosis zonder uitzondering interessante intermenselijke relaties, interacties en problemen. Voor sommige personages heb je als lezer meteen bewondering en van andere direct een enorme afkeer. Dat is ongetwijfeld ook de bedoeling van de schrijfster. De plot is mooi ontwikkeld en de daverende slotwending is een mooie bekroning van het boek. “Nooit meer alleen” is een zeer goede psychologische thriller die tegen het romangenre aanschurkt. 

Het verhaal is geheel anders van opzet dan de eerdere thrillers van Angelique en geeft aan dat zij een veelzijdige schrijfster is. Wat gaat de toekomst brengen?

Het boek krijgt vier extreem helder stralende sterren.