Peter van Breemen: Vader onbekend

In het autobiografische “Vader onbekend” beschrijft Peter van Breemen op vaak aangrijpende wijze zijn buitengewoon frustrerende jeugd zonder vader en zijn langdurige en lange tijd vergeefse zoektocht naar zijn verwekker.

Hij groeit op bij zijn moeder die uit haar gestrande huwelijk al vier kinderen had. Zijn drie halfbroers en een halfzus worden door moeder goed behandeld maar Peter, in zijn jonge jaren ook Sjoerd geheten, heeft een zeer ongelukkige jeugd. Hij wordt door zijn moeder goeddeels genegeerd en welhaast als een paria beschouwd. Als Peter acht jaar oud is, is halfbroer Hans van 24 het huis al uit. De andere kinderen Erwin (22), Marion (15) en Rob (13) zien hem als een buitenbeentje omdat hij geruime tijd na de scheiding van hun moeder is geboren. Alleen met Hans is het contact waardevol.

“In mijn jeugd is dat zo heel anders gelopen. Je zou bijna zeggen dat een aantal mensen uit mijn omgeving ervan geniet als ik pijn heb. En als ik geen pijn heb, zoeken ze een aanleiding om me te sarren. Zodat ik wel pijn heb. Ik heb geen idee waar dat vandaan komt. Waarom doen ze dat? Zelfs als ik mijn hersens pijnig, kan ik geen reden verzinnen. Eén ding is duidelijk: ik ben niet gewenst.”

Ook op school ondervindt Peter de gevolgen van het feit dat zijn vader onbekend is. Hij wordt er vreselijk mee gepest. Zijn moeder is harteloos jegens hem:

“Maar zoek het maar uit, eigenlijk interesseert het me niet wat je doet.”

Het is vanzelfsprekend dat zijn schoolprestaties onder zijn problemen lijden. Met hangen en wurgen komt hij door zijn schooltijd.

De vraag wie zijn vader is, blijft hem bezighouden en achtervolgen. Zijn moeder heeft hem na lang aandringen verteld wie zijn vader is. Maar dat blijkt na een dubbele deelname aan het tv-programma “DNA Onbekend” met Caroline Tensen een leugen, die moeder vervolgens ook nog schaamteloos durft vol te houden. Diverse teleurstellingen verwerkt hij vervolgens op bewonderenswaardige wijze.  

Na bijzondere gebeurtenissen, opgeroepen door de publiciteit over zijn zaak, en enkele spontane reacties van derden gloort er alsnog licht aan de horizon. Na het aangrijpende slot volgt als toegift een door Nina Lazeron bewerkte handleiding voor voorouderonderzoek.

Peter van Breemen heeft een ontroerend verhaal geschreven over zijn door het ontbreken van een vader traumatische jeugd in een huishouden waar dat alleen voor hem het geval was. In rechtlijnige schrijfstijl brengt hij een openhartig verhaal waarin hij nare details als harteloosheid van zijn moeder en psychische terreur thuis en op school niet schuwt. Als vanzelf krijgt de lezer een diep gevoel van medelijden met hem en daarnaast ook bewondering voor zijn vasthoudendheid.

“Vader onbekend” is zonder meer een lezenswaardig boek voor eenieder die in dit onderwerp is geïnteresseerd. Vanwege het bijzondere karakter ervan blijft een sterrenwaardering achterwege.