Kim Moelands: Schaduwleven

 Kim Moelands debuteerde in 2008 met “Ademloos”, het indrukwekkende verhaal over de zware strijd van haar geliefde Ron en haarzelf tegen cystic fibrosis (taaislijmziekte). Kim overleefde dankzij een dubbele longtransplantatie in 2010, Ron overleed al eerder.

Na de thriller “Weerloos” (2010) en het vervolg op “Ademloos” getiteld “Grenzeloos” (2012) volgden twee zeer goede thrillers. “Verdieping X” (2012) en “De vrouw in de spiegel”(2015). Daarna bleef het geruime tijd stil rond Kim Moelands.

In mei 2021 verscheen haar roman “Schaduwleven”. Het verhaal handelt over narcisme, een gedragsstoornis of persoonlijkheidsstoornis met vele gedaanten. In het recentelijk verschenen boek “Narcisme” van Nelly De Keye wordt narcisme als volgt omschreven.

“Narcisme is het ontkennen van de eigen persoonlijkheid ten voordele van een zelf gecreëerd imago, een ideaalbeeld als het ware, met als doel liefde en bevestiging te krijgen, niet van hun echte ik, maar van het imago dat ze aan de buitenwereld tonen.”

In de proloog van “Schaduwleven” is een vrouw bij het graf van een zekere Tom. Wie dat was, wordt allengs duidelijk. De slotwoorden van de proloog ademen de dreiging waarvan het verhaal doortrokken is.

“Een moeder vecht voor haar kinderen. Altijd. Ook als hun vader dreigt haar te vermoorden.”

Hoofdpersoon is Elena alias Amber. Zij is in haar studententijd verliefd geworden op Daniel Kramer, een zeer charmante jongeman. Als hij haar ten huwelijk vraagt, waant ze zich in  de zevende hemel. Maar al snel ontpopt Daniel zich tot een wispelturige echtgenoot zonder enige empathie die liefdevolle momenten afwisselt met onaangenaam dominant, respectloos en gevoelloos gedrag jegens Amber. Hij isoleert haar steeds verder en maakt haar totaal afhankelijk van hem, waardoor zij de prooi wordt van zijn narcistische manipulaties. Verzet van de kant van Amber wordt steeds op soms hemeltergende wijze de kop in gedrukt. Daniel schuwt daarbij geen enkel middel en gebruikt ook hun kinderen als zijn speelbal om zijn doelen te bereiken. 

Met zijn charme weet hij velen in zijn omgeving om zijn vinger te winden. Zij zien niet zijn ware karakter, een situatie die zich bij verborgen narcisme vaak voordoet. Zo ook bij Daniel. Zijn prooi is Amber en zij moet het op vreselijke wijze ontgelden. Zij wordt voortdurend gemanipuleerd en verbaal en emotioneel vermorzeld.

“Zijn stem klinkt zoet en verleidelijk. Hij gaat nu vast zeggen dat ik er nog net zo goed uitzie als toen. Dat ik nog steeds zijn mooiste en zijn liefste ben. ‘…als je een spelletje met mij wilt spelen maak ik je kapot.’ Ik verstijf. ‘Als je bij me weggaat neem ik je alles af. Je geld. Je huis. Je kinderen. Je bent van mij en je doet wat ik zeg.’ ”

Daniel weet in extreme omstandigheden steeds weer mensen te overtuigen van zijn goede bedoelingen, zelfs een rechter en ervaren politiemensen.

Ambers opmerkelijk toevallige ontmoeting met een psychologe opent eindelijk haar ogen, maar in feite is het dan al veel te laat.

Het verhaal eindigt met een fraaie plotwending die tot een ijzersterk slotspel leidt.

Kim Moelands gaf in haar eerdere boeken al blijk van een goede schrijfstijl. Ze hanteert ook nu heldere taal in soepele zinnen die snel een duidelijk beeld van de gebeurtenissen geven. De dialogen zijn uitdagend en sterk, ze geven een fraai beeld van de zware problematiek die narcistisch gedrag teweegbrengt. Uit het verhaal blijkt duidelijk dat Moelands zich zeer goed heeft ingelezen in het thema narcisme, danwel zich daar anderszins op heeft georiënteerd. 

De structuur van het verhaal is mooi. Er vinden vele sprongen in de tijd, zowel vooruit als achteruit, plaats. De lezer blijft echter moeiteloos in het verhaal. Dat komt ook doordat Moelands het voor de buitenwereld onzichtbare afschuwelijke gedrag van Daniel en de vruchteloze pogingen tot verzet van Amber buitengewoon boeiend beschrijft.

De roman “Schaduwleven” is een prachtig bewijs van de veelzijdigheid van Kim Moelands. Het boek geeft een voor velen zeer verhelderend inzicht in het nog steeds onderschatte verwoestende gedrag van de verborgen narcist die zijn prooi (slachtoffer) veelal in een ijzeren greep heeft zonder dat de buitenwereld dat ziet of zelfs maar merkt. Het boek biedt vergezichten die de lezer soms niet voor mogelijk houdt. Toch kan het een afspiegeling van de realiteit zijn.

“Schaduwleven” is een buitengewoon goede roman en krijgt vijf flonkerende sterren, mede vanwege de indringende behandeling van een zwaar thema dat dichterbij is dan menigeen denkt.