Carmen Korn: En de wereld was jong

Enige tijd geleden is hier “De tijden veranderen”, het derde deel van de trilogie “De nieuwe tijd” van de Duitse schrijfster Carmen Korn, besproken. Dat boek viel dermate in de smaak (4*) dat het eerste deel van een nieuwe trilogie van deze schrijfster meteen de aandacht trok.

Deze nieuwe serie gaat over het leven van enkele Duitse mensen kort na de Tweede Wereldoorlog. In “En de wereld was jong” begint het verhaal in 1950. In drie verschillende plaatsen speelt het leven van de hoofdpersonen zich af. Heinrich Aldenhoven woont met zijn echtgenote Gerda, hun kinderen Ursula en Ulrich, en twee inwonende nichten van hem, Billa en Lucy, in Keulen. Hij exploiteert een kunstgalerie die na de oorlog slecht loopt. De belangstelling voor kunst is door diverse voor de hand liggende factoren verflauwd, en het kost het gezin veel moeite de eindjes aan elkaar te knopen. Daar komt bij dat Billa een tamelijk verwaande dame is die weinig oog heeft voor de financiële realiteit. Zij gedraagt zich soms irritant, maar draait gaandeweg enigszins bij.

In Hamburg woont Kurt Borgfeldt met echtgenote Elisabeth, een vriendin van Gerda, en hun dochter Nina met haar zoontje Jan. De situatie aldaar is complex. Nina is formeel nog steeds gehuwd met Joachim Christensen, de vader van Jan, doch hij is niet teruggekeerd uit de oorlog waarin hij als soldaat betrokken was. Niemand weet of hij nog leeft, en waar hij verblijft als dat onverhoopt het geval is. Nina vat in 1950 warme gevoelens op voor Vinton Langley, maar ze houdt de boot af omdat Joachim niet officieel is doodverklaard.

Margaretha Aldenhoven, zus van Heinrich, woont met haar Italiaanse man Bruno Canna en hun zoon Gianni in San Remo. Zij zijn gelukkig, zij het dat Margaretha af en toe last heeft van haar dominante schoonmoeder Agnese. In San Remo wordt een deel van het verhaal beheerst door de escapades van familielid Bixio die weliswaar gehuwd is met Donata, maar een schuinsmarcheerder blijkt. Als deze Bixio bij een kennis van Gianni een kind verwekt, gaat deze Carla tijdelijk bij Heinrich c.s. in Keulen wonen waar haar kind ook wordt geboren.

Een centrale rol in het boek spelen de perikelen rond het bijzondere schilderij “De ananasberg” uit de galerie van Heinrich. Het is gesigneerd, doch (b)lijkt van een andere schilder te zijn. Er wordt veel in het werk gesteld om de herkomst te achterhalen.

De levens van de gezinnen worden bij toerbeurt beschreven. Velerlei facetten van het menselijk leven komen aan de orde.

“Ik had het graag anders gehad”, zei hij. “Maar het leven wordt er niet gemakkelijker op als je vasthoudt aan een status quo die allang niet meer bestaat.”

Ontluikende liefdes, diepgaande relaties, scheiding, overspel, huwelijk, kinderen en kleinkinderen, diverse dramatische voorvallen, van alles passeert in mooie verhaallijnen de revue. Een aparte plaats neemt een zekere Pips in die de vaste pianist is in het café dat Gianni in San Remo heeft geopend. Beide mannen praten veel met elkaar en komen langzamerhand tot diepgaande gesprekken. Het verhaal eindigt met een daverende cliffhanger rond Pips.

Carmen Korn is in Duitsland een bestsellerschrijfster. En terecht, want haar schrijfstijl is zeer soepel, en ze rijgt moeiteloos diverse verhaallijnen aaneen tot een boeiend, samenhangend verhaal. Korn is een geboren verteller en schrijft helder en realistisch over de wederwaardigheden van de families. Drama is ook in diverse verschijningsvormen aanwezig, maar steeds levensecht en herkenbaar. De bijzondere situatie van Nina en haar spoorloze echtgenoot wordt maximaal en intrigerend uitgewerkt.

“En de wereld was jong” is in zijn genre een zeer goed boek en krijgt vier heldere sterren.

Het is een lijvig (528 bladzijden) boek dat vele uren ontspannen leesplezier garandeert.