Hilde Vandermeeren: Het huis aan de overkant

 De derde novelle van Hilde Vandermeeren in de recentelijk uitgekomen trits is “Het huis aan de overkant”. De andere twee zijn “Een woord te veel” en “Kinderen eerst”, deze zijn hiervoren besproken.

Het verhaal speelt zich af op een eiland waar slechts twee huizen staan, Ferguson House en de Jachthut. Het eiland is slechts enkele keren in de maand per boot bereikbaar en is verstoken van alle moderne communicatiemiddelen. Daarmee is het een oase van rust, althans zo lijkt het. De 36-jarige Liz heeft geen partner meer en heeft haar drukke baan als hr-manager in Londen opgezegd.

“Als je eenmaal de top hebt bereikt, kun je alleen maar vallen.”

Ze woont nu in het Ferguson House en organiseert daar retraites voor groepjes mensen met burnoutklachten. Het grote huis en de omgeving lijken in alle opzichten de ideale plek voor deze rustgevende activiteiten, waaronder ook tamelijk zweverige.

In de Jachthut woont Sarah met haar nieuwe vriend Paul, een stoere, wat simpele man met het hart op de juiste plaats. Sarah is naar het eiland gevlucht om te ontkomen aan haar oud-collega Robert die haar stalkte en ernstig bedreigde. Ze hoopt hier onvindbaar te zijn. Telkens als er een groepje cursisten van Liz op het eiland verschijnt, vertoont Sarah paranoïde gedrag. Ze is bang dat Robert of een bekende van hem een keer ter plaatse zal komen. Daarom doet Sarah alles om te voorkomen dat ze wordt gespot.

Dan komt ene Eric als cursist van Liz op het eiland. Hij herkent Sarah vagelijk en dan verandert de sfeer drastisch. De spanning is om te snijden en Liz doet enkele ontdekkingen die haar beeld van de werkelijkheid drastisch doen kantelen. Terwijl ze worstelt met ontluikende romantische gevoelens moet ze alles in het werk stellen om zich in veiligheid te brengen. Het verhaal eindigt met een beangstigende scène die als een geweldige cliffhanger kan worden begrepen. Krijgt deze novelle een vervolg in een nieuwe thriller van Hilde?

Ten derden male is Hilde Vandermeeren erin geslaagd een boeiende novelle te componeren. Over haar uitstekende schrijfstijl hoeven we het niet meer te hebben. De personages in het verhaal zijn mooi geportretteerd. De psychologische kenmerken van de karakters komen ten volle uit de verf. Er is bij tijd en wijle sprake van onverwachte duistere kanten bij sommigen. En de verrassingen zijn wederom niet van de lucht. Intussen waant de lezer zich ter plaatse door de beeldende beschrijvingen van de natuur op het eiland en de soms heftige gebeurtenissen.

“Het huis aan de overkant” is een spannende, qua compositie goed gelukte novelle met weliswaar enkele wat minder waarschijnlijke elementen. Doch die dragen nu juist ook weer het bepaaldelijk niet alledaagse verhaal. Het is als het ware fictie in het kwadraat. Het wordt wel erg eentonig: ook voor deze zeer lezenswaardige novelle vier sterren.