Ingrid Oonincx: Wakker

Slapeloosheid is een heden ten dage nog steeds sterk onderschat probleem. Velen lijden eraan en gaan daar meer of minder onder gebukt. Het verschijnsel heeft een soms drastische negatieve invloed op het dagelijkse functioneren van de betrokkene.

In haar gisteren verschenen thriller “Wakker” heeft Ingrid Oonincx slapeloosheid als centraal thema genomen. Drie personen vormen de ruggengraat van het verhaal. Liz Jacobs, een mediaproducer met haar puberende zoon Floris, zangeres Robin de Graaf, die niet voldoende functioneert in haar band, en Jonathan Schipper die samen met Elke baby Mees heeft. Door verschillende oorzaken hebben ze alle drie extreem veel last van slapeloosheid en disfunctioneren daardoor ieder op hun eigen wijze. Ze melden zich los van elkaar aan voor een experimentele slaaptherapie in een abdij onder de rook van Tilburg. Jawel, de woonplaats van de schrijfster, een leuk detail.

De therapie geschiedt onder leiding van Prof. Dr. Albert Gimbrère met hulp van verpleegkundige Ricardo Lopez en technicus Oleg die de technische experimenten zal begeleiden. Ter plaatse aangekomen treffen de drie nog vier andere patiënten aan, ieder met een bijzondere achtergrond en problematiek.

Vrij snel na het begin van de behandeling valt er een dode. Daardoor wordt de sfeer beklemmend, en dat wordt versterkt door bijna sadistische tests die de patiënten regelmatig moeten ondergaan. Het met succes voltooien daarvan is de  enige manier om te overleven. Er staat namelijk een beloning op het spel, en die is ook nog eens bijzonder en verraderlijk. Als blijkt dat ze feitelijk opgesloten zijn in de abdij, slaan door groeiend slaaptekort en een voortdurende beproeving de paniek en de moedeloosheid toe. En die worden nog versterkt doordat er gewelddadige en mysterieuze gebeurtenissen plaatsvinden. De omstandigheden worden schier onmenselijk.

Ingrid Oonincx heeft rond het thema slapeloosheid een sterke thriller geschreven die de lezer bij voortduring wakker houdt. De schrijfstijl is goed en beeldend, het voorstellingsvermogen van de lezer wordt ten zeerste geprikkeld. Met hoofdstukken met wisselend perspectief vanuit Liz, Robin en Jonathan loopt het bloedspannende verhaal vlot. De spanning wordt mooi opgebouwd, en is vooral onderhuids. 

Lange tijd is het onduidelijk wat er nu precies aan de hand is, doch dat wordt tegen het einde met een fraaie wending plotsklaps glashelder. De plot blijkt te worden gevormd door iets dat wel eens minder fictief kan blijken te zijn  dan je zou denken. Het laatste hoofdstuk dat zich vijftien maanden na de ontknoping afspeelt, bevat een fraaie vondst in de vorm van een afrekening in bijzondere vorm met een kwade genius.

In het openhartige nawoord geeft Ingrid interessante informatie over het fenomeen slapeloosheid. Die blijkt wijd verbreid: uit een onderzoek van de hersenstichting komt naar voren dat maar liefst tweeënzestig procent van de vrouwen en achtendertig procent van de mannen regelmatig slecht slaapt. Dat zijn ongekend hoge cijfers.

Heel charmant breekt Oonincx nog een lans voor de abdij die in het verhaal als een ware horroromgeving wordt afgeschilderd. In werkelijkheid is het een zeer vriendelijke omgeving waar het onder omstandigheden goed toeven is voor bijvoorbeeld een retraite. Het bekende bier “La Trappe” wordt er gemaakt.

“Wakker” van Ingrid Oonincx is een zeer goed boek en krijgt vier klaarwakkere sterren.