Claire Keegan: Op het allerlaatste moment

Van de Ierse schrijfster Claire Keegan verscheen op 8 februari 2024 de bundel van bescheiden omvang “Op het allerlaatste moment” met drie korte “verhalen over mannen en vrouwen”. Keegan krijgt de omschrijving “Booker Prize finalist” mee, voorwaar een stevige aanbeveling.

In het titelverhaal vraagt Cathal aan Sabine met hem te trouwen. Zij komt voor het aanstaande huwelijk al bij hem wonen. Dan raakt Cathal geblokkeerd door een paar scherpe opmerkingen van Sabine over mannen.

“Ze zei dat het tegenwoordig misschien wat aan het veranderen was, maar dat de meeste mannen van jouw leeftijd gewoon willen dat wij onze mond houden en jullie geven wat jullie willen, dat jullie verwend zijn en dat jullie niks van ons moeten hebben als jullie je zin niet krijgen.”

En even later denkt Cathal daarover het volgende:

“Dat was het probleem met vrouwen die niet verliefd meer waren: de sluier van de romantiek viel hun van de ogen, ze keken dwars door je heen.”

Het huwelijk gaat niet door, en Cathal denkt ’s avonds alleen voor de televisie met een fles champagne daarover na.

Het tweede verhaal draagt de titel “De langzame, pijnlijke dood”. Een schrijfster betrekt op haar 39^e verjaardag tijdelijk alleen een huisje, waar Heinrich Böll ooit woonde en werkte. Bij toeval krijgt de vrouw contact met een Duitse hoogleraar die geïnteresseerd is in de woning. Als hij langskomt, blijkt het een enigszins irritante man. Na zijn vertrek schrijft de vrouw hem naar een langzame, pijnlijke dood.

Een getrouwde vrouw wil in “Antarctica” eens met een willekeurige andere man vrijen. Met een smoes verlaat ze haar gezin enkele dagen en ontmoet elders een man met wie ze meegaat. Na hun tweede nacht vertrekt ze zonder afscheid te nemen. Maar de man ontdekt dat en lokt haar in een val waaruit zij niet kan ontkomen. Koude speelt daarbij een rol.

Claire Keegan schrijft in korte zinnen zonder opsmuk. Met kernachtige, bijna zuinige bewoordingen schetst ze trefzeker de beoogde taferelen. De drie verhalen zijn zeer verschillend en goed gestructureerd. Achterin het boekje staan nogal wat superlatieven over haar werk uit diverse hoeken. Die gaan wel wat ver, zoals “Zo goed als Tsjechov” en “Een van de grootste hedendaagse schrijvers”. Ook hier geldt het oude gezegde “zoveel hoofden zoveel zinnen”.

Het boekje is evenwel zeker zeer lezenswaardig vanwege het scherpe observatievermogen van Keegan. Het is meer dan goed, maar net niet zeer goed. De eindredactie is voortreffelijk en de hardcover-uitvoering is zeer aantrekkelijk.

“Op het allerlaatste moment” krijgt 3,5 heldere ster.