Ilja Gort: Château Migraine

Ilja Gort is na een succesvol verleden als (pop)drummer en componist inmiddels al vele jaren bekend als wijnboer in de buurt van Bordeaux, televisiepresentator en schrijver. Recent was wijn in Italië het onderwerp van zijn amusante serie “Gort over de grens”. Ilja heeft vele romans op zijn naam die worden gekenmerkt door lichtvoetigheid en originele humor. Door deze elementen vallen ze bij mij zeer in de smaak. Op deze blog zijn inmiddels maar liefst tien ervan besproken, laatstelijk was dat “De flessentrekker”.

Op 2 juni 2025 verscheen “Château Migraine” met net als in het vorige boek als hoofdpersonen Maxim Dupont en Claudine. Maxim was wijnvervalser en is de wijn ontvlucht naar Schotland. Na een culinaire catastrofe aldaar gaan zij terug naar Frankrijk en laten hun oog vallen op een te koop staand fraai wijnkasteel in de Provence. Het is Château des Miracles in de buurt van Saint-Tropez. De prijs is zodanig hoog dat Claudine haar belang in het wijnhuis D’Hollosy (een knipoog naar de achternaam van Ilja’s echtgenote, voormalig wijnboerenminnares Caroline) moet verkopen om de koop rond te krijgen.

De twee openen een sterrenrestaurant in het kasteel met behulp van enkele grootheden uit die wereld. Dat trekt vele gasten die zich laten verleiden met mooie verhalen. Een daarvan komt regelrecht uit de werkelijkheid.

“Bij een tafel met vier gasten hield hij (=Maxim) even stil, een fles in zijn hand. “Deze wijn”, begon hij, terwijl hij liefdevol het etiket streelde, “Bordogne, is gemaakt door een koppige wijnboer uit Bordeaux. Op zijn chateau plant hij Pinot Noir en dat is daar verboden. Hij weigert zich aan de regels te houden en dat proef je. Dit is een wijn met karakter.””

(N.B. Uit eigen wetenschap is mij bekend dat Bordogne van Château Gort & Gort een prima wijn is)

Hun plan om ter plaatse ook de “beste wijn van de wereld” te gaan maken, lijkt gedoemd te mislukken door financiële perikelen. Dan verschijnt de Russische oligarch Oleg Antonov in beeld, een patzer van de ergste soort. Hij denkt met zijn enorme rijkdom dat iedereen naar zijn pijpen moet dansen. Claudine waarschuwt Maxim niet met deze man in zee te gaan, doch Maxim is verblind en doet het toch, letterlijk en figuurlijk. Antonov blijkt vervolgens niet alleen een ongelooflijke dwingeland, maar ook een man van list en bedrog. Hij neemt Maxim en Claudine in een ijzeren greep.

De twee zijn ten einde raad en denken aan een Russische oplossing: defenestratie (!), een prachtig geschiedkundig woord afgeleid van het Latijnse fenestrum dat venster betekent. Die actie is voor hen echter onuitvoerbaar. Maar uit onverwachte hoek komt de ultieme oplossing.

“Maxim haalde gierend adem. Met handen druipend van de wijn masseerde hij zijn gezicht. Claudine greep zich vast aan de rand van het vat om zich staande te houden. Haar lippen bewogen, maar er kwam geen geluid. Een druppel bloedrode wijn gleed van de rand en viel in het vat. Een kleine, eenzame plop in de stilte.”

Ilja Gort heeft een heerlijke gemakkelijke schrijfstijl. Hij combineert in dit boek een losse variant op de geschiedenis van het wijnkasteel Château Miraval rond Brad Pitt en Angelina Jolie met de hem eigen originele humor. In beeldende taal beschrijft hij het gevaar van het luisteren naar en sluiten van verregaande overeenkomsten met louche potentaten zoals die ook onder de Russische oligarchen zijn. De wanhoop van Maxim en Claudine als hun hoofd in de strop steekt, wordt mooi en levensecht beschreven.

In de vele eerdere besprekingen van boeken van Ilja Gort is de loftrompet al uitgebreid gestoken. Daar hoeft niets aan toegevoegd te worden. Het boek is spannend en ontspannen(d) tegelijk, en dat is een grote verdienste van de schrijver.

“Château Migraine” is een zeer goed boek en krijgt vier dieprode sterren.